Από τον Παπαδιαμάντη στον Πεντζίκη

Αν από τα κείμενά τους φαίνεται να εκφράζουν κάτι ξεχωριστό απ' ότι κυκλοφορούσε ως συρμός στην εποχή τους, είναι όχι μόνο γιατί βίωναν κάτι διαφορετικό από τους άλλους, αλλά και γιατί είχαν την τόλμη να το καταγράψουν και να το υπογράψουν τρισδιάστατα, αδιαφορώντας για την αρνητική κριτική ή τις όποιες επιπτώσεις τους "προσπόριζε" αυτή η στάση ζωής. Οι τέσσερις αυτοί δημιουργοί βρίσκονται στη σκέψη και τη συνείδησή μας σαν τα λεπτοσκαλισμένα "με μυρίας γλυφάς" τέμπλα που προβάλλουν και πλαισιώνουν τις μορφές των εικόνων τους. Υπάρχουν σαν τους πολύκλαδους και λεπτουργημένους πολυελαίους, που αφήνουν να διαχέεται γύρω το ιλαρό τους φως. Τέλος στέκονται σαν τα γερά στερεωμένα ακρόπρωρα, που παραμένουν δείκτες στο σκαρί που συνοδεύουν, όσο κι αν κύματα και ρεύματα προσπάθησαν να τους ξεκάνουν. Ευχή του συγγραφέα αυτών των δέκα κειμένων είναι να οδηγηθεί ο αναγνώστης στα ίδια τα έργα των μεγάλων αυτών Ελλήνων λογοτεχνών και να λειτουργήσει αυτό το βιβλίο -για όσους κυρίως δεν έτυχε να τους γνωρίσουν από πρώτο χέρι- ως ευκαιρία ξεδιψάσματος με γάργαρο νερό από τη βρυσομάνα του πηγαίου τους χαρίσματος και ως παρακίνηση περιδιάβασης στους πάντερπνους λειμώνες της αυθεντικής δημιουργίας τους.