Η ματαιοδοξία του Ντουλουόζ

(…) Με ρώτησε πώς έτσι κι ήξερα τόσα πολλά για την κόλαση, χωρίς να έχω βρεθεί εκεί ποτέ. Είπα «ο Ντάντε μ’ έχει πληροφορήσει
για τους ήρωές της. Και ο Γκαίτε άνοιξε το δρόμο. Ο Πασκάλ τη
θρήνησε. Και ο καλός μελαγχολικός ποιητής Γουίτμαν την περιέγραψε, ο Μέλβιλ την έκανε ποίημα, και οι φίλοι μου κουβεντιάζουν γι’ αυτήν τη νύχτα».
«Ποιος είσαι;» ρωτάει.

«Ο Μικρός Πιτ» απαντάω.

«Θέλεις να παίξεις μια παρτίδα μπιλιάρδο;»

«Μετά τη δουλειά μου, κι ίσως να μη χώσω καμιά μπαλιά στη
τρύπα, αλλά θα στείλω την πρώτη στη γωνία με μικρή προσπάθεια,
τόσο μαλακά όσο ο Διάβολός σου».

«Άρα είσαι ο Διάβολος».

«Όχι, είμαι η πνοή του. Κι έχω ξεφύγει τόσο από την επιρροή
του όσο κι αυτή η αιθέρια χειραψία».

Αυτό εδώ το σημείο είναι και ο κεντρικός άξονας του βιβλίου, της ιστορίας. Για την περίπτωση αυτή οι Γιάνκηδες της Μασαχουσέτης λένε ότι «η μορφή είναι εξαιρετική».

Φούτμπωλ, πόλεμος, έγκλημα... Για έναν νέο που μεγαλώνει στην Αμερική στις δεκαετίες του 1930 και 1940 αυτές είναι οι δυνάμεις που διαμορφώνουν τη ζωή του. Ο Ντουλουόζ μεγαλώνει σε μια πληκτική κωμόπολη της Μα σαχουσέτης, το Λόουελ, αλλά το μεγάλο ποδοσφαιρικό του ταλέντο τον στέλνει με υ ποτροφία στο Πανεπιστήμιο Columbia, στη Νέα Υόρκη. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρίσκει να υπηρετεί στο ναυτικό, και επιστρέφει στη Νέα Υόρκη στην αρχή του κινήματος των μπητ. Για τον Ντουλουόζ αυτή είναι η άγρια εποχή του γραψίματος, της ζωής στο δρόμο, των ναρκωτικών, που εκφράζεται με μια αδιάκοπη ζωή στα όρια της εμπειρίας, μια ζωή που τελικά θα περιλάβει ακόμα και μια δολοφονία. Για τον Κέρουακ, το βιβλίο αυτό είναι μια γεμάτη ζωντάνια αναπόληση σε μια εποχή που άνοιξε νέους ορίζοντες και άλλαξε έναν ολόκληρο κόσμο.