Εγώ και ο Καμίνσκι

Κριτική:

Ο 33χρονος Ντάνιελ Κέλμαν φέρνει άνεμο ανανέωσης στη γερμανόφωνη λογοτεχνία

Ο ζωγράφος και το... κοράκι

Ο νεαρός συγγραφέας Ντάνιελ Κέλμαν τα καταφέρνει με τους προκλητικούς του χαρακτήρες και τον προκλητικό, αλλά ποτέ χυδαίο, λόγο του. Έναν λόγο γεμάτο χιούμορ και ανατροπές
Ο νεαρός συγγραφέας Ντάνιελ Κέλμαν τα καταφέρνει με τους προκλητικούς του χαρακτήρες και τον προκλητικό, αλλά ποτέ χυδαίο, λόγο του. Έναν λόγο γεμάτο χιούμορ και ανατροπές

ΔΥΟ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ, ΕΝΑΣ ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ
ΚΑΙ Ο ΕΠΙΔΟΞΟΣ ΒΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ, ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ
ΤΟΝ ΚΥΝΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΕΧΝΗ. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΝΤΑΝΙΕΛ ΚΕΛΜΑΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ
ΓΝΩΣΤΟ, ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΕΚΤΟΞΕΥΣΕΙ Η «ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΟΥ
ΚΟΣΜΟΥ».

Η επιτυχία του Ντάνιελ Κέλμαν έγκειται περισσότερο στο ύφος της γραφής του. Μπορεί η Μέτρηση του Κόσμου και λόγω θέματος (είναι οι απαρχές της νεώτερης επιστήμης και οι περιπέτειες δύο επιφανών εκπροσώπων της, του Αλεξάντερ φον Χούμπολτ και του Καρλ Φρίντριχ Γκάους) να τον εκτόξευσε, φθάνοντας τις πωλήσεις σε δυσθεώρητα νούμερα (700.000
αντίτυπα), ωστόσο ήδη από το προηγούμενο βιβλίο του, το Εγώ και ο Καμίνσκι, που κυκλοφόρησε μόλις από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, είχε γίνει ευρύτερα γνωστός και μάλιστα έξω από τα σύνορα του γερμανόφωνου κόσμου. Βρισκόταν όμως ήδη στο τέταρτο μυθιστόρημά του. Αυτός ο 33χρονος (είναι, φαίνεται, της μόδας οι 33χρονοι) από το Μόναχο, αλλά μεγαλωμένος και εγκατεστημένος στη Βιέννη, έφερε άνεμο ανανέωσης στη γερμανόφωνη λογοτεχνία που δεν έδειχνε να έχει εκπρόσωπο της νεώτερης γενιάς ικανό να σπάσει τη διεθνή κυριαρχία της αγγλικής γλώσσας στο μυθιστόρημα.
Να λοιπόν που ο Κέλμαν τα κατάφερε. Τα κατάφερε με τους προκλητικούς του χαρακτήρες και τον προκλητικό, αλλά ποτέ χυδαίο, λόγο του. Έναν λόγο γεμάτο χιούμορ και ανατροπές, πολύ δουλεμένο στον τομέα της αφαίρεσης, της ελλειπτικότητας. Τα νοηματικά άλματα καθιστούν τους διαλόγους πολύ έξυπνους όσο και απρόβλεπτους. Ενώ οι χαρακτήρες γίνονται πραγματικά αυθεντικοί, ολοζώντανοι, με ισχυρή προσωπικότητα.

Διά της προσκολλήσεως

Το Εγώ και ο Καμίνσκι είναι ένα βιβλίο για τις ιδιοτροπίες του κόσμου των γκαλερί και της ζωγραφικής. Επίσης για τον κόσμο της δημοσιογραφίας και των συγγραφέων-κορακιών που προσπαθούν να πλουτίσουν διά της προσκολλήσεως σε διάσημους καλλιτέχνες. Ήδη ο τίτλος, αν ξέρεις λίγο την υπόθεση, προδιαθέτει σαν το ανέκδοτο: «Ποιος είναι αυτός δίπλα στον...;» Γιατί ο Καμίνσκι, στο βιβλίο αυτό, είναι ένας διάσημος ζωγράφος, ενώ ο «Εγώ», που παρουσιάζεται μεγαλοπρεπώς στον τίτλο, δεν είναι παρά ένας επίδοξος κριτικός τέχνης, ονόματι Τσέλνερ, με ελάχιστα προσόντα και μεγάλες φιλοδοξίες.

Στο πρώτο μέρος παρακολουθούμε το ταξίδι του Σεμπάστιαν Τσέλνερ προς το απομονωμένο χωριό όπου ζει ο Καμίνσκι, την άφιξή του σε ένα θλιβερό ξενοδοχείο και την προσπάθειά του να τον αποσπάσει από τις προστατευτικές φτερούγες της κόρης του Μίριαμ, της καμαριέρας και των φίλων του. Στόχος, η συγγραφή μιας βιογραφίας για τον Καμίνσκι που φαίνεται ότι σύντομα θα ξαναέρθει στο προσκήνιο της αγοράς της τέχνης και που μπορεί κανείς να ελπίζει ότι... δεν θα αργήσει να πεθάνει κιόλας, ώστε να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο η εμπορική του αξία. Πολλές οι συγκρούσεις, καθώς όλοι οι χαρακτήρες είναι δυνατοί και κανένας αληθινά συμπαθητικός. Ο πιο αντιπαθητικός από όλους είναι ο πρωταγωνιστής, ο Τσέλνερ, αλλά από κοντά τον ακολουθεί και ο Καμίνσκι, ένας πανέξυπνος ζωγράφος, γεροπαράξενος τώρα, που χρησιμοποίησε κάποτε τα παθολογικά προβλήματά του στην όραση (αν και κανείς δεν ξέρει αν είναι εντελώς τυφλός ή όχι) για να εκπλήξει τους πάντες και να γίνει διάσημος.

Μανώλης Πιμπλής, Τα Νέα, 7/3/2008