Όταν οι δαίμονες κοιμούνται

Δέκα ιστορίες και δέκα φωτογραφίες γυναικών. Κανείς δεν γνωρίζει την αντιστοιχία και καθένας προσπαθεί να τις ταυτίσει μόνος του. Ο θεατής-αναγνώστης καλείται να μην είναι παθητικός δέκτης, αλλά να μπει ενεργά στο παιχνίδι της εξερεύνησης. Το ζητούμενο είναι να κατανοήσει τη γυναίκα που στέκεται δίπλα του, παρατηρώντας την έκφραση των πορτρέτων και διαβάζοντας την αλήθεια των ιστοριών. Μέσα από τον συνδυασμό εικόνας και λόγου, το κοινό μπαίνει στη διαδικασία να ψάξει ενδόμυχα, να υπερβεί την εικόνα και να συνθέσει το παζλ της προσωπικότητας κάθε γυναίκας.
Κάθε φορά που γνωρίζουμε κάποιον, αντικρίζουμε μία εικόνα, την εικόνα του παρόντος. Τον μαθαίνουμε, λοιπόν, στη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του. Το παρελθόν του, τα γεγονότα που διαμόρφωσαν αυτό που είναι και την εξέλιξή του τα αγνοούμε. Αυτό ακριβώς το κενό έρχεται το πρότζεκτ να καλύψει. Αρχικά, έχουμε την εικόνα, το παρόν. Στη συνέχεια, διαβάζοντας τις ιστορίες, μαθαίνουμε αυτό το στοιχείο που λείπει, το παρελθόν. Στο τέλος, είναι στο χέρι μας να ταιριάξουμε την εικόνα με την ιστορία και να συνθέσουμε προσωπικότητες.