Φεγγαρόσκονη στο σκοτάδι

Η Carmella (Καρμέλα Κατσαμένη) έρχεται να ταράξει τα νερά της αισθηματικής λογοτεχνίας με το νέο πολυαναμενόμενο μυθιστόρημά της Φεγγαρόσκονη στο σκοτάδι.
Η ιστορία του Άγη και της Φοίβης –εμπνευσμένη από προσωπικά, επώδυνα βιώματα της ίδιας της συγγραφέως– είναι μια έντονη περιπέτεια ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, ένας ύμνος στον έρωτα που έρχεται σαν καταιγίδα και παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του. Ταυτόχρονα όμως είναι μια υπενθύμιση σε όλους μας πως τα σημάδια που αφήνουν ορισμένες πληγές μένουν πάντα εκεί, ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη μας, για να μην ξεχνάμε τα αισθήματα και τις καταστάσεις που μάς άλλαξαν τον τρόπο που βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τη ζωή.
Αυτή είναι μια ιστορία πασπαλισμένη με το υλικό των ονείρων, αλλά βουτηγμένη στο σκοτάδι...


ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ:
Εκπαιδευμένος στο εξωτερικό, με ένα πέρασμα στις μυστικές υπηρεσίες, με μια σκληρή θητεία σε αποστολές αυτοκτονίας στο βιογραφικό του, χαραγμένες με αίμα και ουλές πάνω στο πετσί του.
O Αγησίλαος Νομικός –αντίθετα με αυτό που πίστευε ο καρδιακός φίλος του πατέρα του– ήταν ο πλέον ακατάλληλος να εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία του Νικόλαου Αρώνη: να κάνει ένα λευκό γάμο με την κόρη του, που μόλις προσπάθησαν να δολοφονήσουν.
Μα τη στιγμή που άναψε ο προβολέας, κι εμφανίστηκε η αιθέρια φιγούρα της Φοίβης Αρώνη...
Διπλωμένη, με τα χέρια πίσω από την πλάτη σαν να ήταν δεμένη από αόρατα σκοινιά κάπου ψηλά, με το κεφάλι πεσμένο μπροστά και τα πόδια κουβαριασμένα, σαν σπασμένα. Ντυμένη με μαύρα κουρέλια, ημίγυμνη. Τα σκούρα μαλλιά σαν χείμαρρος.
Πέταξε απότομα το κεφάλι πίσω και στα κρυστάλλινα μάτια της, στο διάφανο πρόσωπό της, κρεμάστηκε μια έκφραση άγρια, πρωτόγονη. Έμοιαζε με ένα αλλόκοτο πλάσμα παγιδευμένο, που λυσσομανούσε να ξεφύγει. Κι όταν άρχισε να κουνάει κάθε ίνα του κορμιού της στο ρυθμό της μουσικής, όταν τινάχτηκε στον αέρα σαν αερικό έτοιμο να χυθεί σε μάχη για τη ζωή του, τότε ο Άγης διέκρινε καθαρά τα σκοινιά που ήταν τυλιγμένα στα χέρια της, και η ανάσα του έπαψε να βγαίνει.
Κόπηκε στα δύο ο άντρας όταν η κάμερα εστίασε στα πιο άγρια μάτια που είχε δει ποτέ του από γυναίκα. Όχι, όχι γυναίκα. Ίσως κάτι άλλο. Ένα κράμα από θείο και γήινο.
Έμεινε άπνοος...