Το Μακρονήσι των προσφύγων λύνει τη σιωπή του 1922- 1923

Έχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τη μεγάλη
«Έξοδο» των Ελλήνων της Ανατολής από τις εστίες τους.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών, την
πιο ανήθικη πράξη της διπλωματίας, η οποία
χαρακτηρίστηκε ως «ανταλλαγή πληθυσμών» με το
ξερίζωμα ανθρώπων-περιουσιών-πατρίδων και την
αποκοπή, από τον ομφάλιο λώρο τους, χιλιάδων Ελλήνων
της Μικράς Ασίας και του Πόντου.
Οι Έλληνες αυτοί παραμένουν έως και σήμερα
αδικημένοι από την Ιστορία, από το ειδεχθές έγκλημα
δίχως τιμωρία που υπέστησαν, δίχως τη συγκατάθεσή τους
στα τεκταινόμενα των αποφάσεων που τους αφορούσαν.
Γι’ αυτόν τον λόγο, κάθε σελίδα που περιγράφει την
ιστορία τους είναι ένα μνημόσυνο των θυμάτων, με την
ταυτόχρονη καταδίκη των θυτών και των συνενόχων τους.
Οι Τούρκοι αρνούνται πεισματικά την ενοχή τους στην
αρμενική, την ασσυριακή και την ελληνική Γενοκτονία,
καθώς τα γεγονότα τούς μαρτυρούν και τούς διαψεύδουν,
αφού έως και σήμερα η οθωμανική αυτοκρατορική
αντίληψη παρακινεί σε εγρήγορση τους λαούς γύρω της,
καθώς και κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο.
Τα τελευταία χρόνια, η αναθεωρητική στάση της
απέναντι σε συμφωνίες, υπογραφές, με κορυφαίο το status
quo της Λωζάνης, αναδεικνύει τις ιμπεριαλιστικές της
διαθέσεις.
Δεν πρέπει να παραβλέψουμε επίσης, ότι ο ρόλος των
ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που ανέτρεψαν την τάξη
πραγμάτων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπήρξε ο
βασικός αίτιος του αφανισμού των τριών μεγάλων και
αρχαιότατων λαών: των Αρμενίων, των Ελλήνων και των
Ασσυρίων. Λαοί, οι οποίοι επί αιώνες διατήρησαν τις
εστίες τους στη Μ. Ασία.