Περί φιλελευθερισμού

Εισαγωγικό κείμενο: Κώστας Καραμανλής
Πρόλογος: Ιωάννης Βαρβιτσιώτης

Σε πείσμα των θεωρητικών του τέλους των πάντων και της υπαγωγής του παντοειδούς γίγνεσθαι σ' ένα πλαίσιο συγκεχυμένου συγχρωτισμού, όπου -με την υπόκρουση των Μ.Μ.Ε.- κινείται με άνεση μια αντιφιλελεύθερη κουλτούρα, το συγκεκριμένο πόνημα επιχειρεί να επαναφέρει τη συζήτηση στον ένα μεγάλο πόλο της πολιτικής, αυτόν των ιδεών, ως προϋπόθεση/ισοδύναμο του άλλου πόλου, αυτού της εφαρμοσμένης πολιτικής με τα απαιτούμενα απτά για τη βελτίωση της ζωής των πολιτών αποτελέσματα (Μύθων τε ρητή, έρτων τε πρηκτήρ, κατά τον μεγάλο Όμηρο). Ένα πεδίο, όπου ιστορικά η φιλελεύθερη δημοκρατία και ο φιλελευθερισμός πλεονεκτούν.
Με τις αξίες της ανοιχτής κοινωνίας, της δημοκρατίας, των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, της πρωτοβουλίας, των ελεύθερων επιλογών να έχουν μεν επικρατήσει θεωρητικά, αλλά και να αμφισβητούνται ισχυρά ή και να υποσκάπτονται στην πράξη από κυβερνήσεις και οικονομικά συμφέροντα, που ελέγχουν τα Μ.Μ.Ε, εναπόκειται στον πολίτη να κάνει τις δικές του επιλοές, που δεν είναι πάντοτε ξεκάθαρες και εύκολες. Άλλωστε, ο φιλελευθερισμός θέλει τον πολίτη υπεύθυνο άτομο αλληλέγγυο της κοινωνίας και όχι μέρος της χειραγωγούμενης μάζας.