Λέλα Καραγιάννη

ΜΕΣΑ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΥΚΕΩΝΑ των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών ανακατατάξεων που βιώνουμε στις ημέρες μας και αποκαλούμε "παγκοσμιοποίηση", κάθε τι που μας φέρνει κοντά και μας ενώνει σαν Έθνος, κάθε τι που μας υπενθυμίζει πως είμαστε εκ γενετής οι φορείς και οι θεματοφύλακες της φλόγας του Ελληνικού Πνεύματος, κάθε τι που επισφραγίζει και προστατεύει την εθνική μας ταυτότητα που τόσο βάναυσα έχει πληγεί και όποιο άλλο ερέθισμα μπορεί να ζωντανέψει την λεβεντιά της ψυχής και της ράτσας μας αποτελεί επιβεβλημένο καθήκον διότι έχουμε υπάρξει και πρέπει να παραμείνουμε λαός αξιοπρεπής και υπερήφανος που δεν συμβιβάζεται και δεν υποκύπτει.
Μέσα σ' αυτό το πνεύμα, με όλη τη σεμνότητα που απαιτείται από μέρους μου, θα ήθελα να ζητήσω την κατανόηση του αναγνώστη για την ερασιτεχνική "συγγραφική" μου προσπάθεια να μοιραστώ μαζί του αυτό το αφιέρωμα.
Έρχονται στιγμές στη ζωή μας που περνούν και φεύγουν χωρίς να μας αγγίξουν και άλλοτε, στιγμές που μένουν μαζί μας και μας συντροφεύουν για πάντα. Πιθανόν μία λέξη με νόημα, μία εικόνα ή και μία μορφή. Ελπίζω και εύχομαι η ακτινοβολία που εκπέμπει η λαμπρή προσωπικότητα της Ηρωίδας γιαγιάς μου, να φωτίζει παντοτινά τη σκέψη μας, να μας εμπνέει το χρέος μας προς την Πατρίδα και να μας γεμίζει με υπερηφάνεια που είμαστε Έλληνες.