Υλήεσσα χώρα. Τόμος 2ος

Συγκε?ντρωσα στο παρο?ν πο?νημα κει?μενα? μου, παλια? και νε?α, δημοσιευμε?να κι αδημοσι?ευτα, για το φυσικο? περιβα?λλον και τον α?νθρωπο εν αυτω?, για τη φυ?ση και το αξιακο? της δεδομε?νο. Γιατι? το ε?κανα; Ο?χι για να ειπω? πρα?γματα α?γνωστα, ο?χι για να ειπω? πρα?γματα πε?ραν των κοινω?ν, που πρε?πει/οφει?λουμε ως υπευ?θυνοι πολι?τες να γνωρι?ζουμε για το φυσικο? μας περιβα?λλον. Η?θελα με τα κει?μενα? μου να διαλαλη?σω το λο?γο της Γης, να κρα?ξω τρο?πον τινα? γι’ αυτη?ν, να μιλη?σει δια? του?των αυτη?, και με?σα απο? το υπε?ρ της να καταδειχτει? η ευθυ?νη του ανθρω?που με την πρα?ξη του πα?νω της. Σε μιαν α?λλη δια?σταση η?θελα να δει?ξω πο?σο η φυ?ση κινει? το με?σα του ανθρω?που, πο?σο συγκλονει?, συγκινει? και απα?γει η προ?σληψη? της, ε?χοντας λο?γο καθοριστικο? στο ζην. Και το γεγονο?ς ο?τι δεν προσε?χεται απο? τον α?νθρωπο, που οφει?λει ως διαχειριστη?ς να της σταθει? και να την πρε?ψει, κι ο?χι ως κυρι?αρχος και εκμεταλλευτη?ς της να γε?νεται, τον καθιστα? ε?κθετο (και ε?νοχο) στον ι?διο τον εαυτο??α?νθρωπο, αυτο?ν τον το?σο ευπρο?σβλητο στα πα?θη του!