Βίος ποιητικός

Ζούνε οι φίλοι μας σ' έναν όμορφο τόπο γιομάτο φύση, η οποία τον χαρακτηρίζει. Ο τόπος τους είναι πλούσιος σε εικόνες, σ' ευωδιές, σε ακούσματα, σε γεύσεις, σε αγγίγματα, σ' εντυπώσεις ? είναι πλούσιος σε ζωή και τούτο οφείλεται κατά πρώτον στην αίσθηση της φύσης, όπως διαπλάθεται στην κοινωνία των ανθρώπων. Είναι ταυτόχρονα, ακριβώς γι' αυτή της την πληθώρα, μια χώρα ανεξερεύνητη. Διότι απαιτείται η αναζήτηση και η πράξη για να προνοηθείς και να εννοηθείς στις προσφορές της χώρας σου και να γενείς προσλήπτοράς τους....

(...)
Για τους φίλους μας, που έχουν μάθει να βρίσκουν πλούτο στο ελάχιστο και ν' αναζητούν το βαθύτερο του φαίνεσθαι, που ψάχνουν πηγές και θέμελα, που το φως, όχι των φώτων, αλλά το φυσικό της Ελλάδας, τους πληροί και τους ανάγει, είναι ένας τόπος ολόγιομος και πρόσχαρος ? όχι για τον πλούτο της πλησμονής, όχι για τον πλούτο τον οικονομικό, αλλά για τον πλούτο της αίσθησης και της ψυχικής ικανοποίησης, της πλήρωσης και της ανάτασης. Και τούτο λαμβάνεται λόγω της προσφοράς της φύσης, π' αποδίδεται ως καλοσύνη στο σύμπαν κι έχει αντίκρισμα στην κοινωνία και στους ανθρώπους. Αυτή είναι η ενδοχώρα της χώρας τους, που βλέπεται, νοιώθεται και εννοείται από κείνους που γίνονται αναζητητές του μέσα τους.