Το ναι το γλυκύ το πράον

Η φωνή του βγήκε σχεδόν μέσα από το νάι και ακούστηκε με τους πρώτους ήχους που γέμισαν τον άδειο χώρο. Από ποια πνευμόνια έβγαινε αυτή η μεθυστική πνοή; Από που ερχόταν αυτός ο γλυκός ήχος; Από που φυσούσε αυτή η δροσερή αύρα που χάιδευε τα εξαντλημένα του μέλη; Ποιος ουρανός έκρυβε στα πνευμόνια του αυτό το μελιχρό αέρα;
Νάι, νάι γλυκύ.
Από που ερχόταν αυτό το πρωτάκουστο παράπονο;
Νάι, νάι γλυκύ.
Αύρα, ουρανός, άσμα γλυκό, μελιχρό, αβρό, μεθυστικό.
Κάπως έτσι θα μιλούσε ο Χριστός. Με την ίδια πνοή θα είπε εκείνο το Ναί το ήμερο, το ταπεινό, το πράο, το Ναί το φιλάνθρωπο που ψιθύρισε από το σταυρό στο ληστή.
Νάι, νάι...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια βαθιά στοχαστική και λογοτεχνική προσέγγιση στο έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Χωρίζεται σε πέντε κεφάλαια με τίτλους που παραπέμπουν σε στοιχεία της μουσικής και της φύσης: «Η Αυλή», «Το Αυλάκι», «Ο Αυλητής», «Αυλαία» και «Αύρα λεπτής εγκάλεσμα». Μέσα από αυτά, ο συγγραφέας εξετάζει τη σχέση του Παπαδιαμάντη με τη φύση, τη μουσική και την πνευματικότητα...