Η «εν Χριστώ» πνευματική ζωή

Ο άνθρωπος είναι ξεχωριστό δημιούργημα του Θεού. Είναι ο πρίγκηπας της Δημιουργίας. Μετέχει δύο κόσμων, του επιγείου και του επουρανίου. Είναι, κατά την πατερικη έκφραση, επίγειος και επουράνιος.
Πλασμένος «κατ' εικόνα» Θεού, έχει υψηλό προορισμό, να φτάσει στο «καθ' ομοίωσιν». Ο τρόπος της ζωής του πρέπει να εξυπηρετεί το σκοπό και τον προορισμό της ανθρώπινης ζωής. Τα ζώα, μη έχοντας τις δωρεές που έχει ο άνθρωπος, ζουν ένα ζωώδη τρόπο ζωής, ικανοποιώντας τα ένστικτά τους, υπηρετώντας τη θρέψη και τη διαιώνιση του είδους.
Ο άνθρωπος, ως ξεχωριστό θείο δημιούργημα, είναι προικισμένος με αθάνατη ψυχή και ως «μικρός Θεός πάνω στη γη», κατά την πατερικη έκφραση, δεν μπορεί να ζει με οδηγό τα ένστικτά του μία ζωή παρόμοια με εκείνη των αλόγων ζώων. Ενώ είναι πλασμένος από το Θεό ως ελεύθερος, η ελευθερία του παγιδεύεται από τον ίδιο σε λαθεμένο τρόπο επιλογής του τρόπου της ζωής του. Σίγουρα ο σωστός τρόπος της ζωής του δεν είναι ο ζωώδης. Είναι ανώτερος, πνευματικός και ουράνιος. Συγγενεύει ο άνθρωπος με τα ζώα στο σώμα, άλλα διαφέρει στην ψυχή. Γι' αυτό και όταν εξομοιώνει τον τρόπο της ζωής του με τη ζωή των ζώων, υποβιβάζει και ευτελίζει την αξία του, διαπράττει το εγκληματικό ολίσθημα για το οποίο γράφει ο Δαυΐδ: «παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ομοιώθη αυτοίς» (Ψαλμ. μη', 13).
Ο παντοδύναμος Δημιουργός της ζωής, ο Θεός της αγάπης, από τα πρώτα βήματα του ανθρώπου στη γη, τού υπέδειξε και τον τρόπο εναρμόνισης της ζωής του προς το αγαθό. Γι' αυτό έβαλε εντός του τη φωνή της συνειδήσεως ως άγραφο νόμο της ηθικης τάξεως για να τον ελέγχει να μη παρεκκλίνει από τον ευθύ δρόμο της πορείας του. [...]