Καλλιμάχου: 'Υμνος εις Δήλον

Ο ύμνος Εις Δήλον του Καλλιμάχου είναι ο μεγαλύτερος από τους έξι και ο μόνος που δεν αφορά κάποιον θεό αλλά ένα νησί, τον γενέθλιο τόπο του Απόλλωνος. Η αφήγηση έχει δύο βασικούς άξονες: αφ’ ενός τις περιπλανήσεις της Λητούς, η οποία αναζητεί τόπο για να γεννήσει, και αφ’ ετέρου τις περιπλανήσεις της Αστερίας, η οποία ειναι ένα νησί που δεν έχει σταθερή θέση στην θάλασσα, αλλά περιφέρεται ασταμάτητα. Η Λητώ είχε να αντιμετωπίσει την οργή της Ήρας, η οποία είχε αναθέσει στον Άρη να επιτηρεί την στεριά και στην Ίριδα να επιτηρεί τα νησιά, ώστε κανένας τόπος να μη δεχθεί την Λητώ για να γεννήσει. Έτσι εκτυλίσσονται τρία βασικα επεισόδια: της Θήβας, του Πηνειού και της νήσου Κω. Στο πρώτο ο Απόλλων μέσα απο την κοιλιά της μάνας του, υποκόλπιος, προφητεύει την εξόντωση των παιδιών της Νιόβης, η οποία ειρωνεύτηκε την Λητώ ότι ειχε δύο μόνο παιδιά. Στο επεισόδιο του Πηνειού ο ποταμός, αντίθετα από τους άλλους τόπους, αφηφά την αντίδραση του Άρη και δέχεται την Λητώ, αλλά αυτή δείχνει την μεγαλοψυχία της και αρνείται την προσφορά του Πηνειού, γιατί δεν θέλει να πάθει κάτι εξ αιτίας της. Στο επεισόδιο της Κω ο ίδιος ο Απόλλων, υποκόλπιος πάλι, αποτρέπει την Λητώ να γεννήσει στο νησί, γιατί εκεί προώρισται να γεννηθεί ο Πτολεμαίος Φιλάδελφος. Εδώ έχουμε την δεύτερη προφητεία του θεού, η οποία αφορά την δράση του Φιλαδέλφου. Έτσι τελικα γίνεται η συνάντηση της Λητούς και της Αστερίας και η Λητώ βρίσκει τόπο να γεννήσει. Από τότε η Αστερία έπαυσε να περιφέρεται, απέκτησε σταθερή θέση, δεν ήταν πια «άφαντη», αλλά φανερή (Δήλος) και άλλαξε όνομα. Στο τελευταίο τμήμα ο Καλλίμαχος αναφέρεται στις τιμές που αποδίδουν οι άνθρωποι στο νησί.