Εξορισμένος λαός

Το βιβλίο είναι ένα αξιόλογο χρονικό-μαρτυρία για τους κατατρεγμούς των Ελληνοποντίων από το απάνθρωπο καθεστώς της ΕΣΣΔ κατά τα χρόνια της δεκαετίας του '30 και αργότερα στα τέλη της δεκαετίας του '40. Ο συγγραφέας μας παραθέτει γεγονότα από τη ζωή του στη Ρωσία και το πώς ο ίδιος και η οικογένειά του, μαζί με πολλούς άλλους Ποντίους, εξορίστηκε στις αφιλόξενες στέπες του Καζαχστάν το 1949, ως ύποπτοι για το Σταλινικό καθεστώς και ως ¨εχθροί του λαού¨. Με απλό και ανθρώπινο τρόπο περιγράφει τις δύσκολες συνθήκες εξορίας, τις δοκιμασίες που πέρασε, την καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και τον σκληρό αγώνα που έκανε να υπερβεί τα εμπόδια και να χτίσει μια καινούργια ζωή από την αρχή στα βάθη της αφιλόξενης Ασίας. Πρόκειται για ένα βιβλίο που, παρόλο που δεν διεκδικεί λογοτεχνικές δάφνες, ρίχνει φως σε μια εν πολλοίς άγνωστη πλευρά, για τον περισσότερο κόσμο, της ιστορίας του ποντιακού Ελληνισμού στον κομμουνιστικό ¨παράδεισο¨. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι παρόλες τις δυσκολίες ο συγγραφέας δεν έχασε την ανθρωπιά του και την ικανότητά του να διατηρήσει την εμπιστοσύνη του στην ανθρώπινη ζεστασιά και στη φιλία, καθώς σε πολλά σημεία του βιβλίου με ευγνωμοσύνη αναθυμάται πρόσωπα που στάθηκαν δίπλα του στις δύσκολες ώρες. Περιττό να αναφέρω την απορριπτική του γνώμη για το Σοβιετικό καθεστώς ως ένας άνθρωπος που γνώρισε από τα μέσα τι ήταν ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Νομίζω ότι είναι ένα καλό αντίδοτο για τους ελάχιστους-θέλω να πιστεύω-ιδεοληπτικούς σταλινικούς κομμουνιστές της εποχής μας...