Ο τροβαδούρος που γύρευε την αγάπη

Και ποιος είναι αυτός που κι αν δεν είναι καλλίφωνος σαν τον Τριστάν του παραμυθιού, δεν τραγουδά από μέσα του για να καλέσει στη ζωή του την πραγματική αγάπη, τον μεγάλο έρωτα; Και ποιος είναι αυτός που θέλοντας να βρει εκείνον τον μεγάλο έρωτα, δεν έκανε πράγματα τρελά σαν τον τροβαδούρο του παραμυθιού που έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή του για να κερδίσει την αγάπη που την πίστεψε πραγματική και παντοτινή; Και ποιος είναι αυτός που σαν κέρδισε εκείνη την αγάπη, την γεμάτη πάθος απ' την πρώτη στιγμή, δεν έκανε το σφάλμα εξίσου παράφορα να τη ζηλέψει και στο τέλος να τη χάσει μέσα απ' τα χέρια του; Η παράφορη αγάπη μάλλον δεν αντέχει στον χρόνο και τις προκλήσεις. Κάθε στοίχημα καρδιάς που κερδίζεται με πείσμα και με κάθε κόστος, κάποτε έρχεται η ώρα να ζητήσει περισσότερα απ' τα κέρδη και να αφήσει τις ζημιές στον άλλον. Ο Τριστάν πάντως και τόλμησε και κέρδισε και έχασε. Μετάνιωσε; Μπορεί. Ο συγγραφέας του παραμυθιού "Ο τροβαδούρος που γύρευε την αγάπη" μιλά για δυο αντίθετα μονοπάτια: το ένα της γαλήνιας οικογενειακής σύμβασης και το άλλο μιας ξέφρενης επιθυμίας να γεμίσει το κενό μιας ψυχής που μάλλον δεν αρκείται στα χλιαρά πράγματα. Ο Διονύσης Ηλιόπουλος ακόμα μια φορά σκαρώνει ένα παραμύθι για παιδιά που τώρα μαθαίνουν τη ζωή, αλλά και για μεγάλους που, ίσως, κάποτε να βρέθηκαν μπροστά στο δίλημμα και διάλεξαν τον έναν από τους δυο δρόμους που είτε τους χάρισε μια καλή οικογενειακή ζωή είτε τους ανέβασε στον ουρανό κι από κει πάνω τους πέταξε κάτω στη γη να υποφέρουν για πάντα έναν χαμένο έρωτα. Δεν ξέρω ποιοι απ' όλους μετάνιωσαν περισσότερο. Κάποιοι σαν τον Τριστάν, τον θαυμαστό και πλούσιο τροβαδούρο του παραμυθιού που, κάτι μου λέει, πως ό,τι και να διάλεγε πάλι θα το μετάνιωνε; Ή κάποιοι άλλοι, λιγότερο ταλαντούχοι, που κι αν συμβιβάστηκαν με μια ήσυχη και πιο σίγουρη αγάπη, ίσως να λαχταρούν τώρα έναν μεγάλο παράφορο έρωτα που ποτέ δεν τόλμησαν να διεκδικήσουν και να ζήσουν; Ποιος να ξέρει σίγουρα; Ας το σκεφτούμε. Κι ας τραγουδήσουμε!..