Η μανία με την Άνοιξη

1965, Iούλιος: Σ’ ένα απομονωμένο νησί του Aιγαίου, που παλιότερα αποτελούσε τόπο εξορίας πολιτικών κρατουμένων, καταφθάνει η αισθαντική Φλώρα ζητώντας να ξεφύγει από την εμπλοκή της με πολιτικά πρόσωπα της ταραγμένης προδικτατορικής περιόδου. (Πρόκειται για τη νέα γυναίκα που ενέπνευσε την ομώνυμη ηρωίδα στη Xαμένη Άνοιξη του Στρατή Tσίρκα.)

2000, Aύγουστος: Μια παρέα τεσσάρων Aθηναίων έρχεται στο ίδιο νησί για διακοπές. Τα μέλη της διαπιστώνουν ότι οι κάτοικοι ζούνε κάπως παράξενα: ο ρυθμός της καθημερινότητας είναι απελπιστικά αργός και τα τοπικά προβλήματα συζητώνται εν θερμώ σ’ έναν γυναικείο Συνεταιρισμό που, εκ πρώτης όψεως, θυμίζει σοβιέτ. Mια γυναίκα (με λίγους συντρόφους της) φαίνεται να ελέγχει όλο αυτό το σύστημα: η εξηντάχρονη Φλώρα.

Μεταξύ των μελών της παρέας και ορισμένων ντόπιων σύντομα αναπτύσσονται ποικίλες σχέσεις: φιλικές, ερωτικές και, το πιο απρόσμενο, πολιτικές – με την έννοια ότι οι Αθηναίοι εμπλέκονται άθελά τους στις έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις στο νησί, ανάμεσα σε εκείνους που απαιτούν «δυναμικές λύσεις» και στους άλλους που επιμένουν σε ηπιότερες διεκδικήσεις.

Κυρίαρχο θέμα στη Mανία με την Άνοιξη είναι ο εμφύλιος θυμός που απορρέει από ένα συλλογικό αίσθημα απογοήτευσης ως προς την εθνική και κοινωνική χειραφέτηση, αίσθημα οικείο στην Ελλάδα, εφόσον συνεχίζει ακόμα να τη διαιρεί.