Η φαγώσιμη γυναίκα

Μια φαγώσιμη κοινωνία

Είχα πρωτοδιαβάσει από τη Μάργκαρετ Άτγουντ το βιβλίο Πηνελοπιάδα (εκδόσεις Ωκεανίδα, 2005) σχετικά πρόσφατα, χωρίς να με ενθουσιάσει ιδιαίτερα. Ωστόσο, γνώριζα το μεγάλο έργο της συγγραφέως και σίγουρα θα τις έδινα και άλλη ευκαιρία -και όπως και έκανα με το βιβλίο Η φαγώσιμη γυναίκα-, καθώς η Πηνελοπιάδα δεν είναι αντιπροσωπευτικό του έργου της.

Κι ενώ είχα στη βιβλιοθήκη μου το «Όρυξ και Κρέικ» (Εκδόσεις Ψυχογιός, 2014) στην παλιότερη του έκδοση από τις εκδόσεις Ωκεανίδα, προτίμησα να διαβάσω το βιβλίο της Η φαγώσιμη γυναίκα (εκδόσεις Γράμματα, 1984) που είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως και μάλιστα με πληθώρα πολύ καλών κριτικών.

Η φαγώσιμη γυναίκα, πρωτοεκδόθηκε το 1969 και είναι σαν να είναι γραμμένο σήμερα. Η πρωταγωνίστρια Μάριαν μόλις έχει αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο και έπιασε την πρώτη της δουλειά σε μια εταιρία που κάνει έρευνες αγοράς. Συγκατοικεί στο Οντάριο του Καναδά με την Έηνσλυ που είναι το ακριβώς αντίθετο από εκείνη. Η Μάριαν είναι οργανωτική και πολύ συνεπής σε νόμους και ανθρώπους… ενώ η συγκάτοικός της ζει στο δικό της χάος.

Η Μάριαν θα γνωρίσει τον Πήτερ και αυτό σημαίνει πως είναι πολύ κοντά σε ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά της, να παντρευτεί. Έχει ήδη τη δουλειά της και τον Πήτερ και όλα φαίνεται να κυλούν όπως τα έχει φανταστεί. Το όνειρο της θα αντέξει όταν συνειδητοποιήσει ότι πραγματοποιείται;

Μια ημέρα η Μάριαν θα ανακαλύψει ότι δεν μπορεί να αντέξει την ιδέα του γάμου, παρότι τον περίμενε με τόση ανυπομονησία. Προοδευτικά αφήνεται σε δυο σημαντικές πιέσεις: στον γάμο και στην αρρωστημένη σχέση της με τον Πήτερ που αισθάνεται να την εγκλωβίζει. Αφού αρραβωνιάζονται συνειδητοποιεί ότι έχει δυσκολία στο να φάει. Στην πορεία του βιβλίου και όσο «καταναλώνεται» από τη σχέση της τόσο η όρεξή της για φαγητό μειώνεται…

Η γυναικεία δυσαρέσκεια
Η φαγώσιμη γυναίκα, εξερευνά την προδοσία που μερικοί μπορεί να νιώσουν όταν φθάνουν σε ένα επίπεδο ολοκλήρωσης στη ζωή τους, έχοντας ό,τι είχαν ονειρευτεί.
Τι συμβαίνει όταν τα θεμέλιά μας είναι ιδέες με τις οποίες έχουμε γαλουχηθεί και έχουν καθορίσει τη εξέλιξή μας χωρίς πραγματικά να τις θέλουμε;

Η Μάριαν είναι μια γυναίκα που έχει πιστέψει στις αξίες που έχει μεγαλώσει αλλά και στην κοινωνία. Μετά τον αρραβώνα της συμβαίνει κάτι παράξενο: Το σώμα της και το πνεύμα της δεν αποτελούν πια «ένα»… Αυτή η μεταφορά έχει να κάνει με την προσωπικότητα της Μαριάν που όσο περισσότερο αποκτά ανθρώπινα χαρίσματα, ξεφεύγοντας από τα πρέπει με τα οποία έχει μεγαλώσει, τόσο περισσότερο νιώθει τη δυσαρέσκεια αυτή πιο έντονα.

Η φαγώσιμη γυναίκα

Κοίταξε το δικό της μισοφαγωμένο φιλέτο και ξαφνικά το είδε σαν ένα κομμάτι σάρκας. Κόκκινο σαν αίμα. Μέρος μιας αληθινής αγελάδας, που κάποτε περπατούσε κι έτρωγε και την είχαν σφάξει χτυπώντας τη στο κεφάλι καθώς στεκόταν στην ουρά σαν άνθρωπος που περίμενε το λεωφορείο.

Ένα φεμινιστικό μυθιστόρημα

Το πιο σημαντικό είναι ότι η Μάργκαρετ Άτγουντ αποφάσισε να μιλήσει για τα γυναικεία συναισθήματα ήδη από το 1969 αλλά και το πως όλοι επηρεαζόμαστε από τα κοινωνικά πρέπει που μπορεί να μας οδηγήσουν σε άσχημα μονοπάτια. Το χειρότερο συναίσθημα είναι να προσπαθείς να καταφέρεις στη ζωή σου κάτι που τελικά δεν το ήθελες πραγματικά. Αυτή είναι η γεύση που σου αφήνει αυτό το βιβλίο, ένα μάθημα ζωής για όλους.

Στην εξέλιξη του βιβλίου η Μάριαν καταλαβαίνει ότι θα πρέπει να αλλάξει την αντίληψή της και να πάρει τη ζωή της στα χέρια της και να μην εναποθέτει τις ελπίδες της στους άλλους.

Η φαγώσιμη γυναίκα, είναι ένα βιβλίο που απόλαυσα για τη δύναμη των συμβολισμών του. Από την ίδια με περιμένει ακόμη το βιβλίο «Όρυξ και Κρέικ».

Από την έκδοση των Εκδόσεων Γράμματα λάτρεψα το σουρεάλ εξώφυλλο του βιβλίου αλλά και την παλιά αισθητική του.