Η αστική ευθύνη του οδικού μεταφορέα κατά τη CMR

Η παρούσα μελέτη αποτελεί μια ανάλυση όλων των ζητημάτων γύρω από την αστική ευθύνη του μεταφορέα στη διεθνή οδική μεταφορά που ρυθμίζεται από διεθνή σύμβαση, γνωστή ως CMR. Είναι γνωστό ότι η εφαρμογή της CMR στα συμβαλλόμενα κράτη δεν είναι πάντα ομοιόμορφη. Αμφισβητείται ιδίως αν η έννοια της ηθελημένης κακής διαχείρισης (wilful misconduct, dol) και το ισοδύναμο αυτής πταίσμα αντιστοιχεί σε δόλο ή ενσυνείδητη αμέλεια, ενώ η ελληνική νομολογία συστηματικά αναφέρεται σε πταίσμα άγνωστο στην ελληνική έννομη τάξη. Επίσης, ο απαλλακτικός από την ευθύνη του μεταφορέα λόγος που αναφέρεται σε συνθήκες που ο μεταφορέας δεν μπορούσε να αποφύγει και σε συνέπειες που δεν μπορούσε να προλάβει φαίνεται να αποκλίνει από τον ορισμό της ανωτέρας βίας στο ελληνικό δίκαιο. Εξάλλου, και η ίδια η έννοια της ανωτέρας βίας δεν ορίζεται κατά τρόπο ταυτόσημο στα εθνικά δίκαια ενώ διαφοροποιήσεις παρατηρούνται και ως προς τον βαθμό επιμέλειας που πρέπει να καταβάλει ο μεταφορέας. Ακόμη και ως προς την ενεργητική νομιμοποίηση, η ελληνική νομολογία αποκλίνει από τη νομολογία άλλων κρατών ως προς το ποιο πρόσωπο μπορεί να στραφεί κατά του μεταφορέα.
Περαιτέρω, παρατηρείται η αυστηρή στάση της νομολογίας έναντι του επαγγελματία μεταφορέα, έμπειρου στις διεθνείς μεταφορές, η οποία του επιβάλλει πρόσθετες υποχρεώσεις από τις προβλεπόμενες από τη σύμβαση μεταφοράς και τη CMR. Επισημαίνονται πλήθος αποκλίσεων από το κοινό δίκαιο κατά τον προσδιορισμό της αποζημίωσης. Τέλος, επιχειρείται η ρύθμιση της συνδυασμένης μεταφοράς (οι όποιες προσπάθειες της οποίας έχουν μέχρι σήμερα αποτύχει σε διεθνές επίπεδο).
Στόχος του παρόντος έργου είναι η ανάδειξη των ερμηνευτικών δυσχερειών που έχουν δημιουργηθεί κατά την εφαρμογή της CMR και η προσπάθεια επίλυσής τους με τρόπο εύληπτο και κατανοητό μέσα από πλούσια περιπτωσιολογία και πρακτικές προσεγγίσεις.