Σχετικά με την αντίληψη και τη φύση του χρόνου

Το βιβλίο αυτό θέλει να δείξει ότι η φιλοσοφία δεν είναι
καθόλου μία ανίκανη πλέον πνευματική μέθοδος γνώσης κατάλληλη
μόνο για το μουσείο της αρχαιολογίας της σκέψης, όπως ανεπίσημα
μεν αλλά ομολογημένα και με σαφήνεια διαδίδει η βιομηχανία της
επιστημονικής σκέψης με τους ανθρώπους της γι' αυτήν, ολόκληρο
τον 20ό αιώνα και ιδίως στο τέλος του, προβάλλοντας σαν
αποδείξεις και επιχειρήματα για την υπεροχή του εαυτού της, τα
φανταχτερά φαινοτυπικά επιτεύγματά της, αλλά αντίθετα είναι μία
ζωντανή και παλλόμενη σκέψη με αγωνία όχι μόνο για τα κοινωνικά
και οικολογικά αδιέξοδα και τις τερατογενέσεις που κυρίως η
ίδια η επιστήμη δημιούργησε, αφού καμία πολιτική και οικονομική
εξουσία δεν θα κατάφερνε κάτι τέτοιο από μόνη της, αλλά κυρίως
για τη συμμετοχή της στα δύσκολα μεγάλα ερωτήματα της
δημιουργίας του σύμπαντος, όπως απ' την πλευρά της τα διερευνά.

Προσπαθεί ακόμη το κείμενο να δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις
στην αντίληψή μας, σε ερωτήματα παλιά και νέα, που απασχόλησαν
τη θεωρία της επιστήμης για αιώνες, όπως το ζήτημα της
βαρύτητας, του χρόνου και του χώρου, της φύσης του φωτός και
της ταχύτητας, των ρολογιών, των δυνάμεων του σύμπαντος, της
ίδιας της κίνησης, καθώς και τον τρόπο λειτουργίας της
αντίληψής μας.