Η ιερωσύνη

Ο φιλάνθρωπος Θεός, ο υπό πάσης επουρανίου Δυνάμεως δοξολογούμενος, και βάθει σοφίας φιλανθρώπως πάντα οικονομών, όρισε να διακονή ο ίδιος ο άνθρωπος στο έργο της πνευματικής του αναγεννήσεως και τελειώσεως. Έτσι ο άνθρωπος λαμβάνει ύψιστο αξίωμα, και γίνεται συλλειτουργός του Αρχιερέως Χριστού.
Με το μυστήριο της Ιερωσύνης ο χοϊκός άνθρωπος καλείται από τον Κύριο να εισέλθη εις τα Άγια των Αγίων, να ακούση της φωνής Κυρίου του Θεού, να ιδή το άγιο πρόσωπό Του και να απολαύση πνευματικά της θείας και ιεράς Λειτουργίας. Ένας λόγος επομένως για την Ιερωσύνη θα έπρεπε να γραφή από έναν Λειτουργό του Κυρίου γονυκλινή ενώπιον του αγίου Θυσιαστηρίου. Τότε ο λόγος αυτός θα ήταν συνέχεια της θείας Λειτουργίας, όπου ο Λειτουργός ομολογεί εν συντριβή και ταπεινώσει στον Χριστό: Τις ικανός λαλήσαι τας δυναστείας σου, ακουστάς ποιήσαι πάσας τας αινέσεις σου ή διηγήσασθαι πάντα τα θαυμάσιά σου; Πως είναι δυνατόν γλώσσα ανθρώπου, να λαλήση τα θεϊκά θαυμάσια της αγάπης του Θεού στα οποία διακονεί ο Ιερεύς; [...]