0
Your Καλαθι
Η θάλασσα
Έκπτωση
10%
10%
Περιγραφή
Ποθώ κάποτε
όλα εντός μου να διασαλευτούν
να συγκρουστούν αναμεταξύ τους
ως το έσχατο βάθος.
Ποθώ κάποτε
όλα εντός μου να αδρανήσουν
ως το ελάχιστο κυματάκι στον αφρό μου.
Βραβείο Γκονκούρ Ποίησης (1988)
Mεγάλο Βραβείο Ποίησης της Γαλλικής Ακαδημίας (1976)
Μεγάλο Εθνικό Βραβείο Ποίησης (1984)
Μεταφρασμένος σε περισσότερες από πενήντα γλώσσες, ο Eugene Guillevic (1907-1997) – ή απλώς «Γκιλβίκ» (διαβολάκος στα βρετονικά), όπως υπέγραφε τα έργα του – υπήρξε ένας από τους κορυφαίους Γάλλους ποιητές του 20ού αιώνα. Σύγχρονος των υπερρεαλιστών –και φίλος του Ελιάρ και του Αραγκόν– καλλιέργησε ένα ιδιότυπο ποιητικό ιδίωμα στον αντίποδα του υπερρεαλισμού που παραμένει προς ανακάλυψη από τον Έλληνα αναγνώστη, μια που στη χώρα μας παραμένει μέχρι σήμερα σχεδόν άγνωστος.
Η Θάλασσα (1987), ένα από τα εκτενέστερα και πιο αντιπροσωπευτικά ποιήματά του φιλοδοξεί να συμβάλει σε μια πρώτη γνωριμία με τον ποιητή. Είναι ένας μονόλογος της θάλασσας της Βρετάνης, όπου γεννήθηκε ο Γκιλβίκ, «μιας θάλασσας σε διαρκή πάλη με τα άξενα φυσικά στοιχεία με τα οποία καλείται να συμβιώσει και μια αμφίθυμη σχέση με τη στεριά και τους στεριανούς», «μιας θάλασσας εκτός κόσμου, μα φλεγόμενης από επιθυμία να ενωθεί μαζί του», όπως γράφει ο μεταφραστής του ποιήματος. Παράλληλα, συνεχίζει ο Γ. Παλαβός, «είναι και μια «προσωπογραφία του καθενός μας όταν ζει εξόριστος στον ίδιο του τον εαυτό ποθώντας τη γεύση των εγκοσμίων».
«Για μένα, τα πράγματα, όλα τα πράγματα, μιλούν. [...] Πιστεύω πως ο ρόλος του ποιητή είναι ο ρόλος του διερμηνέα», λέει ο Γκιλβίκ σε ένα από τα πολλά αποσπάσματα συνεντεύξεων του που σταχυολογούνται στο επίμετρο του βιβλίου. «Η ποίηση», εξηγεί, «είναι μέσο για να γνωρίσουμε τη ζωή, να την αγγίξουμε, να τη νιώσουμε. Είναι μια γλώσσα επικοινωνίας που μας φέρνει σε επαφή με τον κόσμο, εξωτερικό και εσωτερικό».
Η έκδοση συμπληρώνεται με φωτογραφίες της θάλασσας της Βρετάνης και χρονολόγιο το οποίο περιλαμβάνει πλήθος πληροφοριών για τον Γκιλβίκ.
όλα εντός μου να διασαλευτούν
να συγκρουστούν αναμεταξύ τους
ως το έσχατο βάθος.
Ποθώ κάποτε
όλα εντός μου να αδρανήσουν
ως το ελάχιστο κυματάκι στον αφρό μου.
Βραβείο Γκονκούρ Ποίησης (1988)
Mεγάλο Βραβείο Ποίησης της Γαλλικής Ακαδημίας (1976)
Μεγάλο Εθνικό Βραβείο Ποίησης (1984)
Μεταφρασμένος σε περισσότερες από πενήντα γλώσσες, ο Eugene Guillevic (1907-1997) – ή απλώς «Γκιλβίκ» (διαβολάκος στα βρετονικά), όπως υπέγραφε τα έργα του – υπήρξε ένας από τους κορυφαίους Γάλλους ποιητές του 20ού αιώνα. Σύγχρονος των υπερρεαλιστών –και φίλος του Ελιάρ και του Αραγκόν– καλλιέργησε ένα ιδιότυπο ποιητικό ιδίωμα στον αντίποδα του υπερρεαλισμού που παραμένει προς ανακάλυψη από τον Έλληνα αναγνώστη, μια που στη χώρα μας παραμένει μέχρι σήμερα σχεδόν άγνωστος.
Η Θάλασσα (1987), ένα από τα εκτενέστερα και πιο αντιπροσωπευτικά ποιήματά του φιλοδοξεί να συμβάλει σε μια πρώτη γνωριμία με τον ποιητή. Είναι ένας μονόλογος της θάλασσας της Βρετάνης, όπου γεννήθηκε ο Γκιλβίκ, «μιας θάλασσας σε διαρκή πάλη με τα άξενα φυσικά στοιχεία με τα οποία καλείται να συμβιώσει και μια αμφίθυμη σχέση με τη στεριά και τους στεριανούς», «μιας θάλασσας εκτός κόσμου, μα φλεγόμενης από επιθυμία να ενωθεί μαζί του», όπως γράφει ο μεταφραστής του ποιήματος. Παράλληλα, συνεχίζει ο Γ. Παλαβός, «είναι και μια «προσωπογραφία του καθενός μας όταν ζει εξόριστος στον ίδιο του τον εαυτό ποθώντας τη γεύση των εγκοσμίων».
«Για μένα, τα πράγματα, όλα τα πράγματα, μιλούν. [...] Πιστεύω πως ο ρόλος του ποιητή είναι ο ρόλος του διερμηνέα», λέει ο Γκιλβίκ σε ένα από τα πολλά αποσπάσματα συνεντεύξεων του που σταχυολογούνται στο επίμετρο του βιβλίου. «Η ποίηση», εξηγεί, «είναι μέσο για να γνωρίσουμε τη ζωή, να την αγγίξουμε, να τη νιώσουμε. Είναι μια γλώσσα επικοινωνίας που μας φέρνει σε επαφή με τον κόσμο, εξωτερικό και εσωτερικό».
Η έκδοση συμπληρώνεται με φωτογραφίες της θάλασσας της Βρετάνης και χρονολόγιο το οποίο περιλαμβάνει πλήθος πληροφοριών για τον Γκιλβίκ.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
