Το ταξίδι της σταλίτσας πέρα από τη λίμνη

Η Σταλίτσα γεννήθηκε και μεγάλωνε σε μια ήσυχη γαλαζοπράσινη λίμνη. Ο καιρός ήταν πάντα ήπιος στα μέρη της. Ούτε πολύ κρύο, ούτε πολύ ζέστη. Κάπου κάπου σκοτείνιαζε ο ουρανός, το όμορφο χρώμα της λίμνης άλλαζε, ξεθώριαζε, γινόταν γκρι, ώσπου άρχιζε μια
απαλή βροχή, ίσα που χάιδευε την επιφάνειά της.
Ύστερα έβγαινε πάλι ο ήλιος, λαμπρός και φωτεινός, σαν τεράστιο πορτοκάλι. Όλοι γνωρίζονταν στη μικρή λίμνη. Ήταν συγγενείς, κοντινοί ή πιο μακρινοί, και φίλοι. Οι ξένοι δεν έμεναν πολύ. Μέχρι να τους δεις, τους έχανες. «Πού να πηγαίνουν άραγε;» αναρωτιόταν κάποιες φορές η Σταλίτσα. «Γιατί φεύγουν; Τι υπάρχει πέρα από δω; Πού θα βρουν καλύτερα;» Μα η Σταλίτσα ξεχνούσε γρήγορα, ήταν τόσο απασχολημένη!…

H ζωή είναι ένα ποτάμι, και κάθε παιδί μια σταγόνα στην αρχή του. Μια μικρή σταγόνα που κυλά, χάνεται, ξαναβρίσκεται, μαθαίνει και αλλάζει. Δεν ξέρει ακόμη ότι προορίζεται να γίνει θάλασσα… Αυτή είναι η ιστορία ενός ταξιδιού που μοιάζει με το δικό σου.