Αγροτικές ιστορίες 2.0

Αγροτικές ιστορίες Νο 300
Όταν ξεκίνησα να βάζω νούμερο στις Ιστορίες αναρωτιόμουν πόσες μπορούσαν να γραφτούν για την αγροτιά, τώρα ξέρω, ατελείωτες.
Φτάσαμε τις τριακόσιες και συνεχίζουμε, λέω φτάσαμε γιατί δεν είναι μόνο δικές μου.
Είναι δικές μας, τους σκληρούς και ταυτόχρονα ευαίσθητους, αυτούς που θα γελάσουν φωναχτά χωρίς τακτ και θα δακρύσουν χωρίς να ντρέπονται εκεί που το αισθάνονται, μ' αρέσει αυτό που είμαστε!
Είναι για όλους εμάς που έχουμε τα κότσια να βάζουμε τα χέρια μας στο χώμα, να γονατάμε πάνω του και να δημιουργούμε! Άλλωστε απ' αυτό είμαστε φτιαγμένοι και το γουστάρουμε μέχρι Παναγίας!
Ιστορίες ανακατεμένες με γη και συναίσθημα, με τρακτέρ και εργαλεία, με μυρουδιές και αληθινές γεύσεις άλλοτε γλυκές κι άλλοτε πικρές, μόνο του το καθένα δεν θα είχε την ίδια αξία. Μάρτυρες της γης και όχι προδότες της, αυτό είμαστε και είμαι περήφανος που μπορώ να γράφω γι' αυτά και να συγκινούμαι, (εντάξει δάκρυσα).
Είμαι περήφανος που είμαι ένας από εσάς.