Η νύμφη της Κορίνθου και άλλα ποιήματα

Ο Γκέτε (1749 - 1832) είναι το πνεύμα το κατεξοχήν γερμανικό που έμελλε αργότερα να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη από τον Χέντερλιν και τον Νίτσε, επαναφέροντάς το στις πηγές της αρχαιοελληνικής γνώσης και της χριστιανικής πίστης. Τα ποιήματά του είναι ο προάγγελος και η αναγγελία του ρομαντισμού και το τέλος του μπαρόκ, μόνον που ακόμη τα κράτη-έθνη όπως διαμόρφωσαν το χάρτη της Ευρώπης δεν έχουν απελευθερωθεί ή αυτοπροσδιοριστεί. Η Βαϊμάρη του Γκέτε είναι ο ομφάλιος λώρος γέννησης της δημιουργίας του, κυρίως της ποιητικής. Στα ποιήματά του μεταγγίζει το αίσθημα του μοναχικού εραστή της διαρκούς αναμονής, του οδοιπόρου που στοχαστικά περιδιαβαίνει τις φανταστικές Αρκαδίες, ενός τροβαδούρου, μισού Πάνα των δασών και μισού Χριστού γοτθικής επινόησης και ακτινοβολίας. Ο Διαφωτισμός έχει ήδη ρίξει το φως της ανερχόμενης αστικής τάξης, παρασύροντας τα σύμβολα, τους θυρεούς και τα εμβλήματα της αριστοκρατικής λαμπρότητας, σβήνοντας στις ιαχές του πλήθους φώτα από κεριά σε δείπνα όπου ηχούσαν πανοπλίες.

Ο Αγγελος Παρθένης δημιούργησε έξι ενότητες:

« Η νύμφη της Κορίνθου», «Ο οδοιπόρος», «Ποιήματα και μπαλάντες», «Τραγούδια», «Αποφθέγματα», «Ξενίες». Ο μεταφραστής προτίμησε σε πολλές περιπτώσεις τη λύση του ήθους του δημοτικού τραγουδιού και ορισμένων γραμματικών τύπων που έλκουν την καταγωγή τους από το μαχόμενο δημοτικισμό. Ομως, το δείγμα μάς βοηθά να ανατρέξουμε ξανά σ' αυτόν τον Ολύμπιο, χαρακτηρισμός που φαίνεται ότι του αποδόθηκε επειδή στο έργο του μετέγραψε την ταραχή του.

Ο Γκέτε είναι ο ερωτευμένος πάσης στιγμής, ο μανικός του ανεκπλήρωτου που ζητάει εκπλήρωση. Και οπωσδήποτε πάντοτε ανοιχτός σε αναγνώσεις· το όνομά του είναι πιο ισχυρό από το έργο του, εξού και στέκεται εμπόδιο στον τρόπο με τον οποίο θα τον αναγνώσεις εκτός εποχής του, εντός της δικής μας και του άδηλου μέλλοντός του.



ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 11/07/2003