Το ξέρω λιβάδι μου, το ξέρω

ΧΗΜΕΙΑ
Πόσο λίθιο παραπάνω χρειάζεται,
ανθρακικό ή θειικό ή ό,τι να 'ναι,
300mg, 600mg, 1g, 1kg;
Να σου το δώσω να γλιτώσεις
απ' την παραπανίσια λάμψη,
απ' την παραπανίσια σκόνη.
Να μπορέσεις να το δεις, αυτό το καθαρό,
το πράσινο του γρασιδιού το ανέφελο,
άντε και με τις δυο σου πασχαλίτσες.
Λιβάδι μου.


Η Νίνα Γιαννοπούλου συλλέγει για μας με σιγουριά, σκύβει στην αθωότητα και εστιάζει στις μικρές λεπτομέρειες με μικρές κοφτερές ματιές. [...]
Μετρημένοι στίχοι, τάξη στο χάος, περιγραφή -περίγραμμα- σε πάθη και ταξίδια, εικόνες και καταστάσεις. Μια σταλιά ανθρωπιάς και τρυφερής παρατήρησης μέσα σε έναν κόσμο σκληρό και γρήγορο. Η ποιήτρια φαίνεται να κάνει παύσεις, αφαιρεί με περίσκεψη από πάνω της τους προκαθορισμένους ρόλους, θαυμάζει, αντιστέκεται, στοχάζεται με έξυπνους συνειρμούς, λογικούς αλλά όχι στεγνούς, ώριμους και στιβαρούς.[...]
Ανεβαίνει κανείς διαβάζοντας τα ποιήματά της από τη γη ως τις ψηλές κορφές. Και πάλι προσγειώνεται γεμάτος εικόνες, ασφαλής και πλούσιος κατά μία ολοκαίνουργια και εντελώς προσωπική αλλά όχι εσωστρεφή ματιά. Ποιητική.

Μαρία Ιωαννίδου, Περ. Βακχικόν