Για τη ζωή τον άνθρωπο τις καταστάσεις ΙΙ

1 4 . 1 1 . 0 9

1.O Γιατρός Μέσα μας

Οι παλιοί παρατηρούσαν την ικανότητα αυτοθεραπείας του πλανήτη και αναγνώριζαν στα ηφαίστεια, στους σεισμούς, στις πλημμύρες και στα άλλα έκτακτα φαινόμενα τις προσπάθειες αυτοθεραπείας του και αποκατάστασης της διαταραχής της
ισορροπίας του που επέφεραν οι δραστηριότητες του ανθρώπου.
Το ίδιο έβλεπαν και στον άνθρωπο. Όπως ο κόσμος, έτσι και ο άνθρωπος ως μικρογραφία του κόσμου, ως μικρόκοσμος, έχει την ικανότητα αυτοθεραπείας.

*Τις εκδηλώσεις πυρετού, φλόγωσης, βήχα, δερματοπαθειών, ογκογένεσης και
τα άλλα συμπτώματα που αποτελούν την ασθένεια του ανθρώπινου οργανισμού τα
αντιλαμβάνονταν ως προσπάθειες αυτοθεραπείας του που σηματοδοτούν την έναρξη της θεραπείας του.
Για τον λόγο αυτό, αντί να τα καταστέλλουν, φρόντιζαν για την απρόσκοπτη
εκδήλωσή τους. Μερικές μάλιστα φορές προσπαθούσαν ακόμη και να τα διευκολύνουν
εντείνοντάς τα τεχνητά.

*Απαγόρευαν ρητά οποιαδήποτε τεχνητή εξάλειψη των δερματικών εκδηλώσεων, εξανθημάτων, κνησμού, κ.α., γιατί τις θεωρούσαν ως το τελευταίο στάδιο ίασης, ως την προσπάθεια του οργανισμού να αποβάλει την ασθένεια έξω από τον οργανισμό.
Επέτρεπαν μόνον ήπια ανακουφιστικά γιατροσόφια τα οποία επιτάχυναν ή επιβράδυναν τη διαδικασία για να είναι περισσότερο ανεκτή.
Στις θεωρήσεις αυτές στηρίχθηκε και ολόκληρος κλάδος της εναλλακτικής ιατρικής, η ομοιοπαθητική ιατρική.
Σύμφωνα μ' αυτή, για κάθε ασθενή επιλέγεται εκείνο το φάρμακο το οποίο θα προκαλέσει στον οργανισμό τα ίδια συμπτώματα με τα οποία εξωτερικεύεται η διαταραχή του.
Εντείνοντας τα συμπτώματα, ενισχύεται η αυτοθεραπευτική ικανότητα του οργανισμού και επισπεύδεται η θεραπεία.

[...] από τη σελ.8