Τζογάρει η ποίηση στο μοίρασμα

Αντώνης Αντωνάκος και Βάσος Γεώργας, συνυπηρετούν σε αυτόν τον τόμο.
Των δύο ποιητών η κοινή οδοιπορία ωστόσο, έχει άλλη αρχή: εννοούν ονόματα
που οδηγούν στην πηγή των δακρύων τους.
Τα παραθέτουν, για να μικρύνει το ποσοστό των στίχων που έχουν θεωρητικό
υπόβαθρο, που παράγονται απο γεννήτριες συνειρμών.

Του Αντωνάκου ο Καζαντζίδης, η οδός Θηβών, ο Ιωσήφ Ρωγών, η Άρτα,
ο Ουράνης και μια σειρά προϊόντων με ονομασία προέλευσης, λειτουργούν
ως περιεκτικοί στίχοι που ανοίγουν ένα παράθυρο στον αναγνώστη,
να εκποιήσει ένα δικό του στιχηρό.
Του Γεώργα ο Γκόρπας (ο Γκόρπας, ναι) ο Μακρής,η Βλάχου και η Καρέζη,
ο Λουμίδης, ακόμη και ο «Μακεδονικός γάμος» του «κυρίου Τάκη» είναι
περισσότερο καταφύγια συνείδησης που αντικαθιστούν ολόκληρες ενότητες.

Ο Αντωνάκος σε υποχρεώνει να διαβάζεις το κάθε ποίημα, υπό οργανωτική
αυτοτέλεια και συγκεκριμένη στόχευση. Ο Γεώργας προσθέτει σε ένα ατέρμον
παντούμ, ολοένα και περισσότερα επιχειρήματα και ενίοτε προβλέπει
διαλείμματα και υποδοχές.

Πρέπει να έχουν τελείως διαφορετικά ενδιαφέροντα και συγκλίνουν σε έναν
τρόπο παραγωγής που χρωστάει πολλά στην καθημερινή εργασία στο διαδίκτυο.
Μαζεμένα σε μορφή βιβλίου, παρέχουν την έκπληξη
μιας διαφορετικής ανάγνωσης.

[Πάνος Θεοδωρίδης – από τον πρόλογο του βιβλίου]