Με ξύλινα σπαθιά και παγωτό βανίλια

Ένα νέο βιβλίο με αναφορά στο Αίγιο που μας μεταφέρει στο καλοκαίρι του 1965 στη συνοικία της Δεξαμενής Αιγίου, εκεί που ένας χωμάτινος δρόμος, η Ρήγα Φεραίου, χώριζε τους ντόπιους από τους πρόσφυγες. Ένας δρόμος που μπορεί την παρέα των μικρών παιδιών να τη χώριζε, όμως την ένωνε το ατέλειωτο παιχνίδι τους.

Το καφενείο του Κατσανάκη, η καταβρεχτήρα του Δήμου, το μανάβικο του Στρατή, τα μπάνια στου Μάπα, οι βόλτες και το ''υποβρύχιο'' στα Ψηλαλώνια, ο κινηματογράφος "ΡΕΝΑ", το μοίρασμα του πάγου, το φαράγγι του Ζούρη, τα κλασικά εικονογραφημένα, τα παιχνίδια στην εμπολή και πολλά ακόμα ζωντανεύουν και ο Σπύρος, ο Νικολός, ο Στρατής, ο Τάκης, ο Γιάννης, ο Νίκος, ο Πέτρος, ο Χρόνης, ο Στέφανος, ο Σταμάτης, ο Αντώνης, η Σοφία, η Δέσποινα, η Κούλα, η Γαρυφαλλιά, η Ρούλα, αλλά κι ο Σπηλιαντρίκος είναι εδώ για να μας διηγηθούν την ιστορία τους.

Ένα βιβλίο για το ατέλειωτο, μαγικό καλοκαίρι του 1965, για το σαματατζίδικο σεργιάνι της συμμορίας, τότε που τα παιδιά έπαιζαν Κλέφτες κι Αστυνόμους στα σκοτεινά πλατύσκαλα των προσφυγικών της Δεξαμενής Αιγίου κι έπειτα κουρασμένα άκουγαν τις αφηγήσεις των μεγάλων, για τη μικρασιατική καταστροφή, αλλά και για την Α. Ε. Κ.! Τότε που ήταν όλοι μικροί ήρωες και που τον χρόνο τον μετρούσαν με τα καλοκαίρια και την ευτυχία με τα παγωτά που έτρωγαν!