Αλήθεια;

Στην πρώτη συνάντησή μας με τη Μέμα, είχαμε κιόλας συνεννοηθεί. Ήταν στο πλαίσιο ενός σεμιναρίου σχετικά με την ποίηση και την Ιστορία της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας, όπου ήμουν ο εισηγητής, πριν δυο χρόνια, στο Μικρό Πολυτεχνείο. Έκτοτε έχουμε ανοιχτή κουβέντα και η αρχικά ενστικτώδικη συνεννόηση, έγινε στην πράξη αμοιβαία εμπιστοσύνη. Έγινε καιρός και ποιήματα.
Πάντα ειλικρινής -εξομολογητική, ρεαλίστρια- ορίζει την ποίησή της επί προσωπικού. Με μια ισχυρή γραφή που δεν βασίζεται στην αμφιβολία και με οικονομία λόγου, ξεδιπλώνει γενναιόδωρα τα συναισθήματά της, τις εμπειρίες της - τις απόψεις της. Όταν λυπάται, πονάει, διαμαρτύρεται ή δυσανασχετεί, δημιουργεί έμμεσα τις δικές της θέσεις. Δηλαδή, το πώς θα ήθελε να είναι ο κόσμος. Κυρίως προσπελάσιμος ο ποιητικός της λόγος, δεν "μασάει" τις σκέψεις της. Καταγράφει την πραγματικότητα μακριά από υπερβολές, φαντασιώσεις ή παραμορφώσεις, ακριβώς όπως την αντιλαμβάνεται, χωρίς να υπηρετεί κάτι αντικειμενικό - χωρίς εκπτώσεις, πάντα ευαίσθητη, εύθραυστη, τολμηρή, απρόβλεπτη. Ξεφυλλίζοντας ξανά τα εξαιρετικά αυτά ποιήματα, τα σαν διαλεγμένα ένα προς ένα, μου έγινε ολοφάνερο αυτό που βαθιά υποψιαζόμουν: πως πίσω από μια αίσθηση απογοήτευσης ή και άρνησης ακόμα, που αφήνει καμιά φορά μεριές - μεριές η ποίησή της, κρύβεται το "μεδούλι" του ποιητικού της στοχασμού: η αναζήτηση του αυθεντικού.
Ναι, η "Αλήθεια;" είναι κάτι που σε απασχολεί, Μέμα μου. Την αναζητάς άφοβα. Ειλικρινέστατος ο τίτλος της συλλογής. Κρατώ τον προβληματισμό που δηλώνεις με το ερωτηματικό και με χαρά, δε μου μένει παρά να σε διαπιστώνω, κάθε φορά που θα δημοσιοποιείς τις σκέψεις σου, όπως τώρα, εδώ, από τις εκλεκτές Εκδόσεις ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ.
Καλό δρόμο, Μέμα μου
Να τα λέμε

Νίκος Ζούδιαρης

Περιεχόμενα:

Ένστικτο
Οβάλ
Μέγας εαυτός
Τι κάνεις καλά
Λούνα Παρκ
Από πού
Κάποτε
Διπλοτυπία
Καρδιά
Το χαλάκι
Εποχικό
Τόπος
Ε
Ατομική Βόμβα
Απλό
Δεν ήξερα
Αστραπές
Νέα Πόλη
Γράφε
Κατόπιν εορτής
Κάρμα
Λείπουν όλοι
3/4
Παραμύθια
Πυροτεχνήματα
Μόνο
Τίποτα τίποτα
Γυναίκα
Ποιώ
Αφόρετο
Σελίδες
Ποτέ