Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου

Σε αυτό το συγκλονιστικό πραγματικά έργο, του καθηγητή Ιστορίας Κωνσταντίνου Φωτιάδη, αποδεικνύεται με συντριπτικά στοιχεία και ντοκουμέντα (διπλωματικά έγγραφα από πλέιστες χώρες, εκκλησιαστικά κλπ κρατικά έγγραφα, εφημερίδες της εποχής, απομνημονεύματα κλπ) ότι στον Πόντο και στη Μικρά Ασία συντελέστηκε μία πραγματική γενοκτονία εις βάρος των χριστιανικών ελληνικών πληθυσμών. Η Γενοκτονία οργανώθηκε και κατευθύνθηκε από δύο πυλώνες. Τους Νεότουρκους και τη Γερμανία του Β’ Ράιχ. Δύο είναι οι κύριες κατηγορίες ανθρώπων που θα έπρεπε να διαβάσουν οπωσδήποτε αυτό το έργο (μπας και ισιώσει ο εγκέφαλός τους). Η πρώτη κατηγορία είναι οι ισαποστάκηδες της Αριστεράς που εξισώνουν τις όποιες περιστασιακές βιαιότητες ή ασχήμιες (που οπωσδήποτε έγιναν) του ελληνικού στρατού κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία, με αυτό το τερατώδες, προμελετημένο και συστηματικά εκτελεσμένο σχέδιο γενοκτονίας! Η άλλη κατηγορία είναι οι τυφλά βασιλικοί/αντιβενιζελικοί που επιμένουν να πιστεύουν πως η βασιλική πολιτική της ουδετερότητας της Ελλάδος στον ‘Α Παγκόσμιο Πόλεμο θα έσωζε τους ελληνικούς πληθυσμούς της Ανατολής και πως δήθεν ο Κάιζερ θα τους προστάτευε. Όμως το γερμανοτουρκικό σχέδιο εξόντωσης των ομοεθνών μας είχε τεθεί σε εφαρμογή από πολύ πριν, άρα αυτή η πολιτική ήταν τελείως ανεδαφική, αν όχι από την αρχή, τουλάχισον από ένα σημείο και μετά. Η πολιτική Βενιζέλου (δηλαδή η συμπόρευση με την Αντάντ, ειδικά από την στιγμή που η Τουρκία τάχθηκε ανοιχτά με την Γερμανία) ήταν η μόνη εθνικά ωφέλιμη. Γεγονός όμως είναι πως ο Βενιζέλος με τον διαταραγμένο χαρακτήρα του, εφήρμοσε αυτή την πολιτική με πολλά λάθη και απαράδεκτους χειρισμούς. Φυσικά ας μην διανοηθεί κάποιος βασιλικός να μου πει πως κι ο Κωνσταντίνος ήθελε να ταχθεί υπό προυποθέσεις με την Αντάντ, διότι τα δημοσιευμένα πλέον γερμανικά και αυστριακά διπλωματιά έγγραφα, δεν αφήνουν κανένα πλέον περιθώριο για τέτοιες ερμηνείες...