Λευκή ευθεία γραμμή

Μιά ἔρημη χώρα ἐνυπάρχει στὴν Λευκὴ Εὐθεία Γραμμή.
Ὅπως ἡ παράλληλή της, ἡ κατατοπιστικὴ ἀφήγηση τῆς ἱστορίας της ἀπὸ τὸν Ἱερομόναχο Εὐφραίμ. Τὸ μόνο ποὺ φύτρωσε ποτὲ στὴν ἄγονη ράχη της ἦταν οἱ κάθε λογῆς ἰδεοληψίες διαφόρων φυλῶν καὶ φατριῶν. Μιὰ χώρα ποὺ γίνεται ἡ βάση τῆς νοσηρότητας τοῦ ἀτομικοῦ καὶ συλλογικοῦ ὑποσυνειδήτου, ἰοβόλος, πνιγηρὴ, παμφάγος καὶ αὐτοκαταστροφική.

Ὁ Φακίνος ἔχει ἕνα συγκεκριμένο μήνυμα καὶ ἐπικεντρώνει ὅλες τὶς προσπάθειές του σὲ αὐτό. Τὸ ἀποκορύφωμα τῆς προσπάθειας αὐτῆς, τὸ ὁποῖο θὰ χαρακτηρίζαμε ἀφηγηματικὸ ἄθλο πέρα ἀπὸ κάθε ἐπιτυχία ἢ ἀποτυχία, συγκεντρώνεται στὴν ἀπόπειρα τοῦ συγγραφέα να ἐνώσει τὴν ἀφηγηματικὴ φωνή, τὸν ἥρωα καὶ τὸν ἀναγνώστη σε μία Συνείδηση. Οἱ ρεαλιστικὲς περιγραφές, τὰ ὑπαρκτὰ σημαίνοντα καὶ ὁ Ἱερομόναχος ὡς παράλληλος ἀφηγητής ἀπὸ ἄλλη ὁπτικὴ γωνία λειτουργώντας ὡς ἱστορικὸς ἢ ὡς ρεπόρτερ, μᾶς δίνουν τὸ στίγμα τοῦ πραγματικοῦ. Ἀποκτοῦμε τὴν σοβαρὴ ἐντύπωση ὅτι τὰ γεγονότα εἶναι ἐφικτά. Παράδοξα ἀλλὰ ἐφικτά. Τὰ γουρούνια στὴν Φάρμα τῶν Ζώων τοῦ Ὄργουελ μιλοῦν καὶ δροῦν μὲ ἀνθρώπινα χαρακτηριστικά, ὁ ἥρωας τοῦ Κάφκα στὴ Μεταμόρφωση γίνεται τεράστιο ἔντομο, ὅμως στὸν Φακίνο κυριαρχεῖ ἡ συγγραφικὴ αὐτοσυγκράτηση ποὺ κρατᾶ μακριὰ ἀπὸ τὴν φανταστικὴ λογοτεχνία καὶ τὸν κίνδυνο ὑπονόμευσης τοῦ μηνύματός του.

Ἡ Λευκὴ Εὐθεία Γραμμὴ εἶναι ἡ ἐλεύθερη καὶ δημιουργικὴ πορεία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ δρόμος του πρὸς ἕνα φωτεινὸ ἐκπληκτικὸ ἄπειρο μὲ ἐπιλογὲς καὶ ὄνειρα. Εἶναι ἡ πορεία ἡ μὴ καθορισμένη, σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ ὅ,τι συμβολίζει ὁ κύκλος σχῆμα τῆς Νήσου-φυλακῆς, τὸ προδιαγεγραμμένο, ἡ μοίρα καί ἡ μοιρολατρεία.

Κώστας Ταπεινὸς