Δοκίμια τόμος Β

«Οι πιο πολλοί από τους ανθρώπους περπατούν γρήγορα και κρατούν επίμονα τα μάτια τους στραμμένα στο πεζοδρόμιο ή το πολύ προς τα ρούχα και τα πρόσωπα των περαστικών. Σηκώστε τα κεφάλια σας, αγαπητοί φίλοι! Απλώς προσπαθήστε το μία φορά -ένα δέντρο ή τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος του ουρανού, μπορεί κανείς παντού να το δει. Δε χρειάζεται καν να είναι ένας γαλάζιος ουρανός· με αυτόν ή με τον άλλο τρόπο, το φως του ήλιου πάντοτε καταφέρνει να μας κάνει να το αισθανθούμε. Συνηθίστε τον εαυτό σας κάθε πρωί, για ένα λεπτό, να κοιτάζει τον ουρανό και ξαφνικά θα αποκτήσετε συνείδηση του αέρα γύρω σας, της ευωδιάς της πρωινής φρεσκάδας, που σας χαρίζεται ανάμεσα στον ύπνο και τη δουλειά...»