Αυτοβιογραφία (Ρούντολφ Ες)

Μια γυναίκα ήρθε κοντά μου και μου ψιθύρισε, δείχνοντας τα τέσσερα παιδιά της που είχαν πιάσει με αγάπη από τα χεράκια το μικρότερο για να το περάσουν από ένα ανώμαλο σημείο του εδάφους: "Που θα βρείτε τη δύναμη για να μπορέσετε να σκοτώσετε αυτά τα πανέμορφα γλυκά παιδάκια; Δεν έχετε καρδιά;" Ένας γέροντας περνώντας δίπλα μου φώναξε: "Οι Γερμανοί θα μετανοήσουν πικρά γι αυτή τη μαζική δολοφονία των Εβραίων!" Παρ' όλα αυτά προχώρησε ήρεμα προς το θάλαμο των αερίων χωρίς να νοιάζεται για τους άλλους. Από καιρό σε καιρό συνέβαινε γυναίκες να βγάζουν ξαφνικά καθώς γδύνονταν σπαραχτικές κραυγές, τραβούσαν τα μαλλιά τους, συμπεριφέρονταν σαν παραφρονημένες. Τότε τις τραβούσαν γρήγορα, τις πήγαιναν πίσω από το κτίσμα και τις σκότωναν με έναν πυροβολισμό στον αυχένα, από πιστόλι μικρού διαμετρήματος. Συνέβαινε επίσης γυναίκες, βλέποντας τα μέλη της ειδικής ομάδας να βγαίνουν από το θάλαμο και αντιλαμβανόμενες τι πρόκειται να επακολουθήσει, να ξεφωνίζουν κάθε λογής κατάρα για μας. Είδα μια γυναίκα τη στιγμή που έκλειναν οι πόρτες του θαλάμου να προσπαθεί να σπρώξει τα παιδιά της έξω και να φωνάζει κλαίγοντας: "Αφήστε τουλάχιστον τα παιδάκια μου να ζήσουν!"