Εξ οικείων τα βέλη

Για ένα ελπιδοφόρο «σήμερα» και για ένα σαφώς καλύτερο «αύριο», ίσως ο μοναδικός ακόμη εφικτός οδικός χάρτης για την επιβίωσή μας και το «ευ ζην», να είναι η αμεσότερη δυνατή επιστροφή της σκυτάλης από τον Homo economicus στον Homo sapiens.
Οι σκέψεις του συγγραφέα για τη διαφύλαξη της ελεύθερης οικονομίας που καταδολιεύεται από πολύ καιρό και μάλιστα παγκοσμίως, ίσως να αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο ομαλότερων εξελίξεων.
Τα παρακμιακά φαινόμενα του δυτικού πολιτισμού, δίχως άλλο οφείλονται στους ιλιγγιώδεις ρυθμούς ανάπτυξης, αφού «τα στάδια της ανάπτυξης περνώνται και δεν προσπερνώνται, και μάλιστα ατιμωρητί». Τώρα πληρώνουμε ακριβά την ανεξέλεγκτη ανάθεση της ζωής μας στην παραμορφωτική και στενά εννοούμενη οικονομική ανάπτυξη, την σαφώς ακατάλληλη, που συνθλίβει τον κοινωνικό ιστό, της προτωγενούς Α,
της δευτερογενούς Βκαι της τριτογενούς Γπαραγωγής.
Π.χ. η ενιαία Ελληνική Αγροτική Πολιτική κατέστη αδήριτη ανάγκη διακομματικής θεώρησης, αφ’ ενός για την προστασία της διατροφικής μας επάρκειας/ασφάλειας, και αφ’ ετέρου για την εθνική διαπραγματευτική ικανότητά μας σε πολλούς άλλους βασικούς τομείς· αλλά και για να πληροφορηθεί, επιτέλους, ο ελληνικός λαός για την πανευρωπαϊκή μας μοναδικότητα/ιδιαιτερότητα άσκησης αγροτικής πολιτικής, και το τι ακριβώς συνέβη και συνεχίζει να συμβαίνει στον πρωτογενή μας τομέα παραγωγής επί μισό και πλέον αιώνα.
Προς το παρόν καταγράφονται/αναλύονται: τα κομματικά πολιτικά κεφάλαια και παράλληλα η αδυναμία της Γεωργίας, διεθνώς, να ανταποδίδει την ανάλωσή τους, ει μη μόνον μεσο-μακροπρόθεσμα, με σωρεία ιδιαίτερα σοβαρών επιπτώσεων ιδίως στην ανέτοιμη, αμυντική πλέον ελληνική Γεωργία, λόγω της σχεδόν απόλυτης αποστελέχωσης των ελληνικών γεωργικών εκμεταλλεύσεων, που πάνω από 90% είναι μη βιώσιμες. Αν και ακόμα, υπάρχει εφικτή θεραπεία με σχετικά πολύ περιορισμένη δημοσιονομική δαπάνη, ως πότε υπό τις παρούσες συνθήκες θα υπάρχουν αγρότες πρόθυμοι να αναλάβουν, αφ’ ενός καλλιεργητικές φροντίδες πέραν αυτών που συντελούνται με μηχανικά/ηλεκτρονικά μέσα, και αφ’ ετέρου να αναλάβουν επιχειρηματικές αβεβαιότητες, κάτω από την αέναη κλιματική αλλαγή και την επίσης κυριολεκτικά βάρβαρη Ελληνική Αγροτική Πολιτική;
Για τα περιεχόμενα του βιβλίου, πατήστε εδώ
Περιληπτική επιλογή από τις
4 προλογίσεις, του ανά χείρας «Εξ Οικείων τα Βέλη».
Οι ραγδαίες εξελίξεις που διατρέχουν σήμερα τις κοινωνίες μας, ξεκινώντας από το πλανητικό επίπεδο, φθάνουν και αφήνουν το αποτύπωμά τους μέχρι και στο τοπικό πεδίο, σε κάθε σπίτι και σε κάθε οικογένεια. Υπό αυτές τις συνθήκες ο συγγραφέας Πάνος Παναγόπουλος, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, με την πολυσπούδαστη προσωπικότητά του και βαθιά προβληματιζόμενος πολίτης, δεν παραμένει αδρανής.
Το σπινθηροβόλο πνεύμα του, μιας ολόκληρης ζωής, δεν απομειούται ούτε κατ’ ελάχιστο. Αντίθετα με την πάροδο του χρόνου διακρίνεται όλο και περισσότερο για την καθαρότητα της σκέψης του, η οποία με τη μείξη του πηγαίου ορθολογισμού του, δείχνει προς την κατεύθυνση της αναγκαιότητας για τη συνεργασία, αν ήταν δυνατόν, των πολιτών ολόκληρου του πλανήτη, και από κει προς την ουσιαστική ποιότητα του πολιτισμού, με την σχεδόν ικανοποιητική απονομή δικαιοσύνης. Η παραπανίσια απονομή δικαιοσύνης, όπως αφήνει ο ίδιος ο συγγραφέας να εννοηθεί, θα ήταν μία υπόθεση υπερβολικά αισιόδοξη, με ασφυκτικό τον αποκλεισμό της μεταφυσικής.
Οι αναλύσεις, οι προειδοποιήσεις και οι προτάσεις του Πάνου Παναγόπουλου έχουν ξεχωριστή αξία, διότι προέρχονται από άνθρωπο που αναμετρήθηκε όχι μόνο με τη θεωρία, αλλά κυρίως με την υλική πραγματικότητα (βλ. CV συγγραφέα σελ. 519).