Η ψυχαναλυτική κατανόηση των διαταραχών διατροφής

Το παρόν πόνημα είναι καρπός εμπειρίας και γνώσης πολλών ετών. συνεχώς –τα τελευταία χρόνια– εκπλήσσομαι από την «ανακάλυψη» και κατανόηση ψυχικών λειτουργιών σε θεραπευόμενους, οι οποίες δεν αφορούν μόνο εκείνους με τα τυπικά χαρακτηριστικά της ψυχογενούς ανορεξίας και της βουλιμίας. Η εστίαση της προσοχής μου στις αποκαλούμενες διαταραχές διατροφής με την έκδηλη συμπτωματολογία με εμπόδισε να κατανοήσω καλύτερα λειτουργίες και άμυνες που διέπουν αυτές τις κλινικές οντότητες. Τότε, μελετώντας παθολογίες εκτός του ειδικού αυτού χώρου, συνειδητοποίησα πως, για να διερευνήσω σε βάθος τα ψυχικά φαινόμενα, δεν έπρεπε να ρίχνω όλο το φως σε μία εστία. αντίθετα, η ρίψη μιας αχτίδας σκότους στο σημείο που θέλω να διερευνήσω, το φωτίζει καλύτερα. Η ψυχαναλυτική. Όταν κανείς κάνει μια ανάλυση, γράφει ο Freud, πρέπει να ρίξει μια αχτίδα έντονου σκότους, έτσι ώστε εκείνο που μέχρι τώρα ήταν σκοτεινό να φωτιστεί. Τυφλώνω τεχνητά τον εαυτό μου, για να ρίξω όλο το φως στο σκοτεινό σημείο, συνεχίζει ο Freud σε μια επιστολή του στην Λου Αντρέα Σαλομέ (αναφέρεται από τον Bion, 1970, σελ. 43, 57, και τον Grodstein, 2007, σελ. 1). Η μελέτη παθολογιών εκτός του φάσματος των διατροφών (για παράδειγμα των διαστροφών, της αποκαλούμενης ψύχωσης χωρίς παραλήρημα, της «λευκής ψύχωσης») μου έδωσε την δυνατότητα να κατανοήσω καλύτερα τις ειδικές διαταραχές της διατροφής.