Παραμύθι χωρίς όνομα

Αν και γράφτηκε πριν από έναν αιώνα, το 1910, το «Παραμύθι χωρίς
όνομα» έχει μεγάλες αναλογίες με τη σημερινή περίοδο. Παρουσιάζει μια
χώρα που κατέρρευσε οικονομικά αλλά και σε επίπεδο αξιών, λόγω της
αστόχαστης πολιτικής ηγεσίας και της ιδιοτέλειας των αξιωματούχων, οι
οποίοι χρησιμοποίησαν τον πλούτο της προς όφελος τους. Η κατάσταση
οδήγησε πολλούς κατοίκους, ιδιαίτερα νέους, στα ξένα και διευκόλυνε
τους γείτονες που επιβουλεύονταν τη Χώρα των Μοιρολάτρων, όπως
την ονομάζει η Δέλτα. Το Βασιλόπουλο, όμως, με τη βοήθεια της Γνώσης,
της κυρα-Φρόνησης, της αδελφής του Ειρηνούλας και πολλών ανώνυμων
συμπατριωτών του θα βρει τον τρόπο να αλλάξει τη μοίρα της χώρας,
εμφυσώντας στους κατοίκους της πνεύμα δημιουργικότητας, θάρρους,
εργατικότητας και προσφοράς στο κοινό καλό.



Από τις πλέον γνωστές Ελληνίδες συγγραφείς, η Πηνελόπη Σ. Δέλτα
(1874-1941) σημάδεψε με την παρουσία της τα ελληνικά γράμματα στις
πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Γεννημένη στην Αλεξάνδρεια, παντρεύ-
τηκε έναν πλούσιο επιχειρηματία και το 1916 μετακόμισε οριστικά στην
Αθήνα, όπου ο πατέρας της εξελέγη δήμαρχος. Οι προσωπικές και οικογε-
νειακές της σχέσεις με σημαντικά πολιτικά πρόσωπα σφράγισαν την
πορεία της αλλά και το έργο της, που σε μεγάλο βαθμό αφορά ιστορικά
μυθιστορήματα για παιδιά. Τα κυριότερα ϊτεζογραφήματά της είναι: «Γιά
την πατρίδα», «Στα μυστικά του Βάλτου», «Τρελαντώνης», «Τον καιρό
του Βουλγαροκτόνου», «Μάγκας» και «Η ζωή του Χριστού».