Φόνοι σε σχήμα σταυρού

Στο φως του φεγγαριού το πρόσωπό της είναι τώρα τρομακτικό. Θυμωμένο, αγριεμένο. Ο άντρας τα χάνει. Μοιάζει κάτι να προσπαθεί να πει. Να δικαιολογηθεί. Την κοιτάζει συνεχώς στο πρόσωπο. Δε βλέπει το μαχαίρι που αστράφτει στο χέρι της. Το μαχαίρι που λίγο πριν έκοβε το κρέας στο πιάτο της. Το μαχαίρι που όλη την ώρα το έπαιζε στο χέρι της. Τραβήχτηκε λίγο ακόμη μακριά του, χαμήλωσε ελαφρά και άπλωσε το ένα χέρι της μπροστά, ενώ το άλλο σηκώθηκε προς τα πίσω. Το μαχαίρι που κρατούσε κινήθηκε με δύναμη προς τα πάνω. Προς το στήθος του. Μόνο η λάμψη της λεπίδας φάνηκε για λίγο και ο μαυριδερός άντρας παραπάτησε ελαφρά προς το μέρος της. Εκείνη τον έπιασε προτού πέσει πάνω της με το χέρι που είχε απλώσει μπροστά της, τον έστριψε ελαφρά, τον πλησίασε και κάτι του ψιθύρισε στ’ αφτί. Όταν μια σειρά από φόνους αναστατώνει την πόλη, όλοι νιώθουν την ανάσα του δολοφόνου να τους καταδιώκει. Τέσσερις φόνοι σε σχήμα σταυρού και ένας δολοφόνος που θα συνεχίσει το αδίστακτο έργο του, αν δεν τον σταματήσει κάποιος…