Το παιχνίδι του Έντερ

Είναι ένα βιβλίο που κάνει βαθιά εντύπωση και θα μείνει στον νου του αναγνώστη για πάντα, αλλά έχει κατά τη γνώμη μου και σοβαρές αδυναμίες. Θεωρώ εντελώς απίθανο παιδιά 6 χρονών (ακόμη και ιδιοφυίες) να έχουν τόσο συγκροτημένη και πειθαρχημένη σκέψη όπως αυτή του Έντερ και των συνομηλίκων του, και ακόμη πιο απίθανο παιδιά 11 ετών να μπορούν να διοικήσουν έναν αστροστόλο σε μάχη εναντίον εξωγήινων. Στη Ιστορία είναι πολύ σπάνιες οι περιπτώσεις που άνθρωποι 25-30 χρονών πέτυχαν σπουδαίες νίκες ως επικεφαλής στρατών (Μέγας Αλέξανδρος, Γουλφ κ.ά.) αλλά ΚΑΜΙΑ περίπτωση που να το έκανε 11χρονος. Όσο ευφυής κι αν είναι κανείς θα πρέπει να φθάσει πάνω από τα 50 για να μπορεί να έχει ολοκληρωμένη και στέρεη επιχειρησιακή και στρατηγική σκέψη, καθώς και εμπειρία διοίκησης μεγάλων σχηματισμών. Μου φάνηκε επίσης πολύ απλοποιημένη η περιγραφή των μαχών με τους εξωγήινους. Πόσο πιθανό είναι (αν όντως υπάρχουν) να διαθέτουν παρόμοιο επίπεδο τεχνολογίας με εμάς, παρόμοιο τρόπο σκέψης με εμάς και αισθήσεις όπως οι δικές μας; Το πιθανότερο είναι να είναι ασύγκριτα πιο προχωρημένοι τεχνολογικά από εμάς και με τρόπο σκέψης και αντίδρασης που να μην μπορούμε ούτε καν να καταλάβουμε με τις 5 αισθήσεις μας πόσο μάλλον να τον ανταγωνιστούμε και να τον αντιμετωπίσουμε νικηφόρα.

Πολυ απλα υποκλινομαι στη μαεστρια του Card. Απο τα λιγα βιβλια που εχω διαβασει σχεδον μονορουφι και δεν το χορτασα και τωρα εχει σειρα ο Εκπροσωπος των νεκρων. Απιστευτη ιστορια και απιστευτη βαθια ματια σε προβληματα καθημερινα που τα εχουμε αντιμετωπεισει με τον εναν ή τον αλλο τροπο ολοι μας!