Εμφύλιος

Ο προβληματισμός κυριαρχεί στα ποιήματα της συλλογής, αφού αυτά κινούνται διαρκώς μεταξύ κυριολεξίας και αμφισημίας. Η διπλή ιδιότητα του ποιητικού λόγου ως λυτρωτική και ταυτόχρονα βασανιστική διαδικασία διατρέχει τη συλλογή, επενδύοντας άλλοτε την τραγική συνειδητοποίηση της θέσης του υποκειμένου και άλλοτε την ειρωνική, αυτοειρωνική και σαρκαστική ανατροπή της επιχειρούμενης εξομολόγησης. Συγκροτούνται έτσι ποιήματα βίαια και επιθετικά και ταυτόχρονα αυτοσαρκαστικά και εύθραυστα, ποιήματα που ισορροπούν επιδέξια ανάμεσα στην απόγνωση και την ειρωνεία, την αποδοχή μιας σχεδόν μοιραίας κατάστασης και την υπονόμευσή της· ποιήματα εν τέλει ζωντανά, όπως ακριβώς ένα σώμα.

Θάλεια Ιερωνυμάκη


IMPERIUM

Άπληστοι εξερευνητές
ιεραπόστολοι
και έμποροι των όπλων

σ’ έσκαβαν
απροκάλυπτα

σου πίνανε το αίμα

τους κοίταζες
μ’ ακίνητα τα βλέφαρα

ούτε αντίσταση
ούτε διαμαρτυρία

προορισμένη εκ γενετής
για αποικία –

μα δες πόσο μεγάλωσες

πρώτη φορά
τόσο όμορφο το στόμα σου
έτσι κλειστό
τριγύρω απ’ την περόνη

(μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι).