0
Your Καλαθι
Ζ - Ζήτα
Περιγραφή
Ναι, το «Ζ» είναι η «Ιλιάδα» με την έννοια όχι του έπους αλλά της έντεχνης ιστορικής κατάθεσης για τον μεταπολεμικό κόσμο? είναι ο «Πόλεμος και Ειρήνη» με την έννοια ότι ειρήνη δεν ήρθε μετά τον πόλεμο.
Ναι, το «Ζ» είναι το «Έγκλημα και τιμωρία» με την έννοια ότι το έγκλημα συνέβη και η τιμωρία πουθενά δε φάνηκε? όπου το θύμα –ιστορικό πρόσωπο το οποίο οι πάντες γνωρίζουν– είναι ο κεντρικός χαρακτήραςκαι όχι ο θύτης? όπου εκείνος που σηκώνει το βάρος της σύλληψης των δολοφόνων, λαϊκός ήρωας στα οδοφράγματα των «Αθλίων», περιφέρει έκτοτε ως ανάμνηση τον ηρωισμό του.
Ναι, το «Ζ» είναι το «Όσα παίρνει ο άνεμος» και δεν φοβάται βέβαια τον χαρακτηρισμό μπεστσέλερ –έχει πουλήσει πάνω από 300.000 αντίτυπα ως τώρα στα ελληνικά, νόμιμα και κλεψίτυπα, μερικά εκατομμύρια στις 37 γλώσσες στις οποίες μεταφράστηκε, κι ακόμα είναι το μόνο ελληνικό μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε στη γραφή μπράιγ– επειδή η ηρωίδα του δεν είναι η Σκάρλετ Ο’Χάρα του Εμφυλίου, αλλά έχει χαρακτήρα διαχρονικό.
Ναι, δικαίως, μετά την πρώτη έκδοσή του το 1966, ειπώθηκε ότι «η ελληνική πεζογραφία πλέον φωτίζεται από τη σκιά τεσσάρων γιγάντων: του Ροΐδη, του Παπαδιαμάντη, του Τσίρκα και του Βασιλικού». Πόσο σωστή η αλληλουχία? το χιούμορ με το στιλπνό ύφος, η ψυχογραφική πυκνότητα, η πολυπρόσωπη αναλυτική τοιχογραφία? και τέλος η συνισταμένη τους και ο συνδυασμός τους που είναι το «Ζ» του Βασίλη Βασιλικού.
Ναι, το «Ζ» είναι το «Έγκλημα και τιμωρία» με την έννοια ότι το έγκλημα συνέβη και η τιμωρία πουθενά δε φάνηκε? όπου το θύμα –ιστορικό πρόσωπο το οποίο οι πάντες γνωρίζουν– είναι ο κεντρικός χαρακτήραςκαι όχι ο θύτης? όπου εκείνος που σηκώνει το βάρος της σύλληψης των δολοφόνων, λαϊκός ήρωας στα οδοφράγματα των «Αθλίων», περιφέρει έκτοτε ως ανάμνηση τον ηρωισμό του.
Ναι, το «Ζ» είναι το «Όσα παίρνει ο άνεμος» και δεν φοβάται βέβαια τον χαρακτηρισμό μπεστσέλερ –έχει πουλήσει πάνω από 300.000 αντίτυπα ως τώρα στα ελληνικά, νόμιμα και κλεψίτυπα, μερικά εκατομμύρια στις 37 γλώσσες στις οποίες μεταφράστηκε, κι ακόμα είναι το μόνο ελληνικό μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε στη γραφή μπράιγ– επειδή η ηρωίδα του δεν είναι η Σκάρλετ Ο’Χάρα του Εμφυλίου, αλλά έχει χαρακτήρα διαχρονικό.
Ναι, δικαίως, μετά την πρώτη έκδοσή του το 1966, ειπώθηκε ότι «η ελληνική πεζογραφία πλέον φωτίζεται από τη σκιά τεσσάρων γιγάντων: του Ροΐδη, του Παπαδιαμάντη, του Τσίρκα και του Βασιλικού». Πόσο σωστή η αλληλουχία? το χιούμορ με το στιλπνό ύφος, η ψυχογραφική πυκνότητα, η πολυπρόσωπη αναλυτική τοιχογραφία? και τέλος η συνισταμένη τους και ο συνδυασμός τους που είναι το «Ζ» του Βασίλη Βασιλικού.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
