Το ελικόπτερο

«Τη μέρα που ο Περικλής έφτασε στη θέση του σαν ανώτερος δημόσιος υπάλληλος, η θέση αυτή είχε καταργηθεί απ' τον Γενικό Διευθυντή που, βλέποντάς την να μένει τόσο καιρό ακάλυπτη, σωστό θεώρησε ο άνθρωπος να τη σβήσει απ' τον χάρτη. Ο Περικλής έφτασε στο γραφείο του και κοίταξε έξω απ' το παράθυρο τον ήλιο που φώτιζε την ταράτσα. "Στην ταράτσα αυτή" σκέφτηκε "θα μπορούσε να προσγειωθεί πολύ άνετα ένα ελικόπτερο".
- Κατάλαβα. Αλλά γιατί να περιμένει να 'ρθει το ελικόπτερο; Τι σχέση έχει με τη δουλειά του ήρωά σου;
[...]
- Όλοι περιμένουμε το θαύμα που δεν έρχεται. Κι η ζωή μας έτσι περνά μέσα στην προσμονή. Ο Περικλής περίμενε τρία χρόνια να προσγειωθεί το ελικόπτερο στην ταράτσα τού γραφείου του. Αν δεν το περίμενε, δεν θα 'χε νόημα η ύπαρξή του μες στο γραφείο. Θα έπληττε.
- Μα το ελικόπτερο τι θα του έφερνε;
- Δεν ξέρω. Σημασία έχει για τον Περικλή ότι αγωνίστηκε να το φέρει και δεν τα κατάφερε. Έτσι, φεύγοντας μετά από τρία χρόνια, κοιτάζει την ίδια ταράτσα που κοίταξε την πρώτη μέρα φτάνοντας και λέει: "Το ελικόπτερο δεν ήρθε ακόμα". Θα σου διηγηθώ λοιπόν την ιστορία του ελικόπτερου».