Αλησμόνητες πατρίδες 10 Τόμοι Πανώδετοι με Δερματίνη

Η μαρτυρική Βόρεια Ήπειρος και η Μολδοβλαχία

Αλήθεια, τι ξέρει σήμερα ο μέσος Έλληνας για το βορειοηπειρωτικό ζήτημα; Πότε και ποια κυβέρνηση τον έχει ενημερώσει υπεύθυνα και πατριωτικά; Πόσες σειρές κειμένου αφιερώνουν τα σχολικά μας βιβλία για την Βόρεια Ήπειρο; Οι απαντήσεις στα αμείλικτα αυτά ερωτήματα είναι αποκαρδιωτικές.

Η φωτοδότρα Μικρασία

Ο αναγνώστης του βιβλίου αυτού θα μπορέσει να πάρει μια μικρή-πικρή γεύση από τα επιτεύγματα αλλά και τα δεινοπαθήματα του Ελληνισμού στη Μικρασία. Και μαζί με εθνική περηφάνια να αισθανθεί και εθνική αγανάκτηση. Και να φτάσει, έτσι, στην εθνική αυτοκριτική και αυτογνωσία.

Ο ηρωικός Πόντος

Ο Πόντος είναι -μετά τη Μικρά Ασία- η μεγαλύτερη σε πληθυσμό και έκταση Αλησμόνητη Πατρίδα. Είναι γνωστή και η δυναμικότητα των Ποντίων: σε χαλεπούς καιρούς διεκδίκησαν την ανεξαρτησία τους από το τουρκικό κράτος και οργάνωσαν ένα ηρωικό αντάρτικο, που καταθορύβησε τους Τούρκους. Είναι γνωστά, επίσης, τα πολιτιστικά τους επιτεύγματα στον τομέα των Γραμμάτων, των Επιστημών, της Παιδείας, της Τέχνης κ.α.[...]

Αλησμόνητες πατρίδες της Θράκης

Οι πρόσφατες έρευνες, από Έλληνες -κυρίως- ιστορικούς, εθνογράφους και αρχαιολόγους, έχουν καταδείξει το σπουδαιότατο ρόλο του ελληνικού στοιχείου στην πλατύτερη γεωγραφική ζώνη της Θράκης, δηλαδή σε ολόκληρη τη Βόρεια Θράκη (σημερινή Νότια Βουλγαρία), στην Ανατολική Θράκη (σημερινή Τουρκία) και στο αντίστοιχο τμήμα της Ελληνικής Θράκης (Δυτικής). Η πολιτική, οικονομική και εν γένει η κοινωνική δράση, καθώς και η σημαντικότατη δημογραφική παρουσία του Ελληνισμού της Θράκης στην πορεία του χρόνου, μαρτυρείται αδιαμφισβήτητη στα παράλια του Εύξεινου Πόντου (Σωζόπολη, Βάρνα, Αγχίαλος, Περιστερά, Καβακλή) και στην Ανατολική Θράκη (Κωνσταντινούπολη, Αδριανούπολη, Σαράντα Εκκλησίες, Καλλίπολη, Ραιδεστός, Αίνος, Τυρολόη, Μάλγαρα, Βιζύη, Κεσσάνη κ.α.)[...]

Αλησμόνητες πατρίδες του Ευξείνου και του Καυκάσου

Το βιβλίο αυτό όχι μόνο θα πλουτίσει τις ιστορικές μας γνώσεις αλλά και θα ενσταλάξει εθνική περηφάνια στις ελληνικές ψυχές μας, και ακόμη περισσότερο, θα μας βοηθήσει να δούμε με μεγαλύτερη συμπάθεια και κατανόηση τους Ελληνοπόντιους αδελφούς μας και τα προβλήματά τους.

Άνω Μακεδονία

Για την ιστορία δεν υπάρχουν "καλές" και "κακές" Δυνάμεις. Υπάρχουν απλώς συμφέροντα, που κατά περίπτωση εξισορροπούνται ή συγκρούονται, συμβιβάζονται ή ανατρέπονται, επιβάλλονται ή συντρίβονται, μεταβάλλονται ή επανέρχονται. Τρεις, εξάλλου, αιωνόβιες πολυεθνικές αυτοκρατορίες, επί δύο χιλιάδες χρόνια, διεδέχθησαν αλλήλας στην περιοχή της Νοτίου Ευρώπης και Πρόσω Ανατολής με γέφυρα την Μακεδονία, που, όταν την έχασαν, χάθηκαν. Μέσα σ' αυτήν τη δυναμική των εναλλασσομένων συμφερόντων και δυνάμεων που σάρωσε τη Μακεδονία, ένας ιστορικός παράγοντας έμεινε απαρασάλευτα αμετάθετος: οι Μακεδόνες. Αυτοί δέχθηκαν την θύελλα των γεγονότων, τα αντιμετώπισαν και δεν εκάμφθησαν.[...]

Η γενοκτονία και η προσφυγιά του ελληνισμού

Μελετώντας κανείς την ελληνική ιστορία διαπιστώνει ότι ανέκαθεν η Ελλάδα -λόγω της γεωγραφικής της θέσης και της ευμάρειας που πετύχαινε με την εργατικότητα του λαού της- ήταν ένας συνεχής στόχος για επιθέσεις, επιδρομές, λεηλασίες εκ μέρους των γειτονικών λαών που ορέγονταν να γευτούν χωρίς κόπο τα επιτεύγματά της. Η βυζαντινή ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιες επιδρομές (Βάνδαλοι, Βησιγότθοι, Οστρογότθοι, Βούλγαροι, Ιλλυριοί, Σλάβοι, Ρώσοι, Πέρσες, Άραβες, Άβαροι, Φράγκοι, Σελτζούκοι, Οθωμανοί κ.ά) πέρασαν από τα εδάφη μας και άφησαν βαθιά ή επιφανειακά τα ίχνη της βαρβαρότητάς τους.[...]

Οι Έλληνες δεν ξεχνούν τις ρίζες τους

Η ιστορία δε στηρίζεται μόνο στη γλώσσα ή στη θρησκεία για να κατατάξει μια πληθυσμιακή ομάδα σε κάποια συγκεκριμένη εθνότητα. Στηρίζεται, παράλληλα, στη διαχρονική τους παράδοση, στα προσωπικά βιώματά τους, στα ήθη και έθιμά τους, στα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά τους, στους εθνικούς των αγώνες, αλλά προπάντων -ή και μόνο- στην εθνική αυτοσυνειδησία των ομάδων αυτών και στη θέλησή τους να αυτοπροσδιορίζονται εθνικά και να παραμένουν ενσωματωμένοι σε κάποιο συγκεκριμένο έθνος.[...]

Πώς φθάσαμε στις αλησμόνητες πατρίδες

Η Ελλάδα γεωγραφικά περιβρέχεται κυρίως από θάλασσα κατά τις τρεις πλευρές της (ανατολικά, νότια και δυτικά) και μόνο βόρεια - βορειοανατολικά συνορεύει από ξηράς με γειτονικά κράτη (Αλβανία - Σκόπια - Βουλγαρία - Τουρκία). Για το λόγο αυτό σ' όλη τη μακραίωνη ιστορία της τα περισσότερα προβλήματά της δημιουργούνται από τα χερσαία σύνορά της, δηλ. από βορρά. Ο βόρειος, λοιπόν, Ελληνισμός, ήταν πάντα το ευαίσθητο σημείο της Ελλάδας, γιατί αυτό ήταν εκτεθειμένο στις ορέξεις των βορείων γειτόνων μας.[...]
Και παρά την επιτυχή και πολυαίμακτη συμμετοχή της στους δύο παγκοσμίους πολέμους με το πλευρό των νικητών, η Ελλάδα αδικημένη από τους ισχυρούς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων -χωρίς να είμαστε κι εμείς άμοιροι ευθυνών με τα λάθη που κάναμε- δεν μπόρεσε να ενσωματώσει στον εθνικό κορμό πολλές γειτονικές ελληνοβριθείς περιοχές, όπως την Ανατ. Ρωμυλία, την Ανατ. Θράκη με την Κωνσταντινούπολη, την Δυτ. Μικρασία με τη Σμύρνη και τέλος τον ηρωικό Πόντο, περιορισθείσα στα σημερινά της όρια.

Όχι άλλες αλησμόνητες πατρίδες

Οι Έλληνες διδάχτηκαν επί δεκαετίες -και διδάσκονται ώς σήμερα- την Ελλαδική ιστορία, δηλ. την Ιστορία του ελεύθερου ελληνικού κράτους. Δεν διδάχτηκαν όμως σχεδόν καθόλου την Ελληνική ιστορία, δηλ. την Ιστορία του ελληνικού έθνους, το οποίο έζησε και μεγλούργησε όχι μόνο μέσα στα στενά όρια του σημερινού ελεύθερου ελληνικού κράτους, αλλά και μέσα στις Αλησμόνητες Πατρίδες. Εκεί -παρά τις σαφώς δυσμενέστερες συνθήκες- κατάφερε να βάλει τα θεμέλια του νεοελληνικού πολιτισμού (Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Τραπεζούντα, Αδριανούπολη, Φιλιππούπολη, Μοναστήρι, Μοσχόπολη κ.ά.) αναπτύσσοντας πρώτα εκεί έναν θαυμαστό νεοελληνικό πολιτισμό χάρη στην καλή οικονομική κατάστασή του και στη στενότερη επαφή του με την Ευρώπη.[...]