Καμία Προσευχή για τους Πεθαμένους

Φεβρουάριος 1950, Σκοτεινό.
Μια πενταμελής ομάδα ηττημένων του εμφυλίου, παρακινούμενη από ένα σύντροφό τους που είναι πλέον ο παπάς του χωριού τους, αποφασίζει να ληστέψει ένα δωσίλογο της περιοχής.
Ένας από αυτούς θα επιστρέψει τα χαράματα και θα ειδοποιήσει τον παπά ότι η ληστεία πήγε στραβά. Η ομάδα όχι μόνο γύρισε στο χωριό χωρίς τα χρήματα, αλλά άφησε πίσω νεκρό τον αρχηγό της, χτυπημένο από την καραμπίνα του δωσίλογου…

Ιανουάριος 1986.
Η Μελίνα Γρηγορίου, την περίοδο που αντιμετωπίζει μια σκευωρία και αναγκάζεται να φύγει από τη δουλειά της κυνηγημένη, μαθαίνει από την ετοιμοθάνατη μητέρα της ότι είναι υιοθετημένη. Και ότι ο μόνος που μπορεί να τη διαφωτίσει για τις ρίζες της αληθινής της οικογένειας είναι ο παπα -Γρηγόρης, που ζει σ’ ένα χωριό που λέγεται Σκοτεινό…
Η Μελίνα αποφασίζει να αναζητήσει την αλήθεια για το παρελθόν της και φεύγει για το Σκοτεινό. Μόνο που το ταξίδι αυτό θα είναι η αρχή μιας σκληρής ιστορίας εκδίκησης και θανάτου…

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

«Η γραφή του Γρηγόρη Αζαριάδη δεν είναι ούτε επίπεδη, ούτε “εύκολη”. Η μυθοπλασία του δεν ακολουθεί
τα κλασικά μοτίβα εγκλημάτων κι εγκληματιών, όπου κυριαρχούν κοινότυπες και κοινότοπες προσεγγίσεις. Η συσχέτιση [δια-πλοκή;] των ιστορικών τραυμάτων με το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής, αλλά και με τα βιώματα των πρωταγωνιστών, διαμορφώνουν μία ατμόσφαιρα που ναι μεν διαθέτει αστυνομικό άρωμα, όμως κατά βάθος απεικονίζει την κόκκινη γραμμή αίματος που συνδέει τις επιλογές των ανθρώπων με τα παιχνίδια της Μοίρας.
Γιάννης Πανούσης, ομότιμος καθηγητής Εγκληματολογίας

«Ο Γρηγόρης Αζαριάδης είναι μια πολύ ζωντανή φωνή στον χώρο του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Και με τα μυθιστορήματά του που επικεντρώνονται στην ελληνική πραγματικότητα, αλλά και με την αρθρογραφία του για το αστυνομικό μυθιστόρημα, έχει μια σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη και τη διάδοση του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος».
Πέτρος Μάρκαρης, συγγραφέας