Η Κατερίνα των Προτεσταντών, των Μπεκτασήδων και των Εβραίων

Προσωπικά θα έλεγα, πως για μένα τρία ήταν τα κίνητρα, τρεις ήταν οι λόγοι, που με ώθησαν να γράψω το βιβλίο αυτό. Ο πρώτος είναι η ίδια η σχέση που έχω με την πόλη της Κατερίνης. Παρόλο που ζω μισόν αιώνα στη Θεσσαλονίκη, ουσιαστικά είναι σαν να μην έφυγα καθόλου απ' αυτήν. Η βαθιά συναισθηματική σχέση που έχω με την πόλη, πάντα αποτελούσε κίνητρο για μένα ώστε να γνωρίσω όσο μπορώ περισσότερα για την ιστορία της, για τους ανθρώπους της και για ό,τι έχει σχέση με παράγοντες και γεγονότα που καθόρισαν τη σημερινή της εικόνα. Ο δεύτερος είναι ότι εγώ μαζί με τον αδελφό μου είχαμε την τύχη να έχουμε δυο πολυποίκιλες πηγές πληροφοριών για την πόλη της Κατερίνης. Η πρώτη ήταν από τον πατέρα μας, ο οποίος, ερχόμενος στην Κατερίνη το 1926, σε ηλικία έξι χρονών από το Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου, έζησε πολλά γεγονότα και καταστάσεις που διαδραματίστηκαν στην Κατερίνη. Έτσι μας τροφοδοτούσε με πληροφορίες, οι οποίες αφορούσαν όλες τις πτυχές της πόλης, πολεοδομική, κοινωνική, οικονομική, θρησκευτική, παρέχοντάς μας τη δυνατότητα να διαμορφώσουμε μια εικόνα για την πόλη χωρίς ασυνέχεια και ταυτόχρονα να μας δίνει κίνητρα να διευρύνουμε την εικόνα αυτή. Η δεύτερη πηγή πληροφοριών ήταν ο πρώτος εξάδερφος της μητέρας μου, Ταχτσίδης Νίκος (Καπετάν Πετράς), ο οποίος γεννημένος στις 1/5/1915 στη Φάτσα του Πόντου, ερχόμενος αρχικά στη Δράμα και μετά στην Κατερίνη, εντάχθηκε από τα δεκαέξη του χρόνια στο κομμουνιστικό κίνημα και έζησε όλη τη διαδρομή της συγκρότησης του ΚΚΕ, της Εθνικής Αντίστασης, του Εμφυλίου. Ο ίδιος μας μετέφερε πληροφορίες, οι οποίες, πέρα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, μας βοηθούσαν να κατανοήσουμε καλύτερα γεγονότα και καταστάσεις που διαδραματίστηκαν στην πόλη, οι οποίες δεν ήταν ιδιαίτερα προβεβλημένες. Ο τρίτος λόγος που με ώθησε να ασχοληθώ με αυτό το βιβλίο είναι ότι γεγονότα, πρόσωπα, συνθήκες που βίωσε η πόλη από τη συγκρότησή της, στο βαθμό που η ερμηνεία τους δεν βρισκόταν στο φάσμα του επίσημου εθνικού αφηγήματος, δεν αναφέρονται καθόλου ή διαστρεβλώνονται συνειδητά ή ξαναγράφονται από την αρχή, προκειμένου η καινούργια αναφορά, παραμορφωμένη, να "χωρέσει" στην επίσημη ιστοριογραφία.