Έκκεντρα

έκκεντρα και ιδιοδρομικά...

Τα έκκεντρα στον εκκεντροφόρο, οι στρόφαλοι στον στροφαλοφόρο.
Κομβικά όργανα της τροφοδοσίας και της διατήρησης της ενέργειας του κινητήρα.
Προϊόντα ιδιοφυούς σύλληψης, διαμάντια της μηχανικής.
Έχουν όμως και θεμελιακές αδυναμίες.
Στην περιφέρεια του νοητού κυλίνδρου γύρω από τον Άξονα· όσο πιο απομακρυσμένα από το κέντρο περιστροφής τόσο αυξάνεται η ροπή αλλά και ο κίνδυνος αποκόλλησης από αυτό.

Δεν θα επιμείνω σε όρους και έννοιες της μηχανολογίας που άλλωστε ελάχιστα κατέχω.
Πάντως, η πορεία ενός έκκεντρα περιστρεφομένου αντικειμένου που αποκολλάται είναι απρόβλεπτη και συνήθως μοιραία, καθώς τσακίζεται χτυπώντας άτσαλα στο αφιλόξενο περιβάλλον του κινητήρα. Παρόμοια, πιστεύω είναι η τύχη των υποκειμένων, ανθρώπων ή ζώων, που κινούνται στις παρυφές των κοινωνικών δραστηριοτήτων, μακριά από το επίκεντρο των κοινωνιών όπως και όπου κάθε φορά αυτό έχει διαμορφωθεί· αν χάσουν την όποια σύνδεση με το Κέντρο, η φυγόκεντρος τούς εκσφενδονίζει μακριά, στην παγερή αγκαλιά του Χάους, στο βασίλειο του Κενού.

Προτιμώ παρά ταύτα την έκκεντρη πορεία.
Όσοι αγνοούν την ουσία των πραγμάτων αποκαλούν τους έκκεντρα δρομούντες, εκκεντρικούς - excentriques. Βαρεία και άδικη απλούστευση αφού η λέξη εκκεντρικός δηλώνει στάση μάλλον και λιγότερο κίνηση. Εκκεντρικός είναι αυτός που κάθεται παράμερα ακίνητος και άπρακτος. Πόσοι υποψιάζονται ποιες νοητές ιδιοδρομίες και δολιχοδρομίες πραγματοποιεί ο φαινομενικά αδρανής και αμέτοχος των κοινωνικών συμβαινόντων εκκεντρικός;
Προτείνω λοιπόν τον όρο εκκεντροδρόμος αντί του εκκεντρικός.
Όσο απομακρυνόμαστε από το κέντρο, αυτόν τον ασφαλή Άξονα του μέσου ανθρώπου, αυξάνεται γεωμετρικά η κινητική αταξία του έκκεντρα κινουμένου· προς την παραδρομία, την απειρική περιπλάνηση που ολοένα αφίσταται σκοπού, έως ότου γίνεται άσκοπη, συχνά καταλήγοντας σε θάνατο ή βαρύ τραυματισμό.
Η απομάκρυνση εντούτοις από το Κέντρο είναι τουλάχιστον συναρπαστική: παρέχει θέα ανεμπόδιστη και ξεδιπλωμένες πιθανότητες· κυρίως, την απροσμέτρητη ηδονή της διακινδύνευσης.

Μοιάζει με την επιμονή του σολομού που, σπρωγμένος από κάποια πρωταρχική σκοπιμότητα, φεύγει από την κοίτη του μεγάλου ποταμού και περιπλανιέται σε παραποτάμους ανεβαίνοντας προς τις πηγές για να γεννήσει· ας καραδοκεί στα περάσματα ο επιδέξιος θηρευτής· η Αρκούδα.

Θαυμάζω λοιπόν κάθε έκκεντρη τροχιά.
Ιδιοδρομών την ονειρεύομαι, μένοντας στο κέντρο.
Ίλιγγος το πρόσχημα. Φόβος η αιτία.

Η ανθρωπότητα ήδη διανύει τον δεύτερο Μεσαίωνα, σε έκταση πλανητική πλέον.
Ζητώ συγγνώμη από τους αναρίθμητους σήμερα εναγώνιους της Επιβίωσης γι' αυτό το, ίσως αυτάρεσκο, προσωπικό οδοιπορικό Μνήμης στα ρείθρα της Πρωταρχικής Κλοπής και του αδηφάγου Έχειν.
Εκεί που κι εγώ περιπλανήθηκα, Σύμμορφος επί μακρόν· δειλά δειλά ξεμακραίνοντας από τη Βεβαιότητα του Κατέχειν και προσχωρώντας στη διευρυνόμενη Αβεβαιότητα του Είναι.
Μεγαλώνοντας, ολοένα πιο δειλός για μεγάλες Μάχες και Πολέμους, διαθέτοντας πλέον τη μηδενική επιλογή να κοινολογήσω γραπτά μια αποκλίνουσα από την κοινή λογική τροχιά· στήνοντας όψιμα, εγώ ο αμετανόητος εικονομάχος, το δικό μου Εικονοστάσι Αξιών παρωχημένων.
Μπορεί αυτή η απόπειρα να μην είναι παρά μια προσωπική ομφαλοσκόπηση, χωρίς αξία για τις αναγκαίες σήμερα -λόγω "συνθηκών Πολέμου"- Παρατάξεις Μάχης.
Ωστόσο, όσους, ψάχνοντας, βρουν ψήγματα κοινών εμπειριών και Αλήθειας στις μέσα σελίδες, τους ευγνωμονώ· έτσι, για το μοίρασμα και μόνο αυτής της μάλλον ανώφελης περιπλάνησης.