0
Your Καλαθι
Αυτοκράτορες του Βυζαντίου
Έκπτωση
30%
30%
Περιγραφή
Η κραταιά Ρωμαϊκή αυτοκρατορία του mare nostrum και του pax Romana δεν απόφυγε και αυτή τον αδυσώπητο κανόνα της ακμής και της παρακμής.
Ποικίλες δυνάμεις και συμφέροντα τη διαίρεσαν στη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με έδρα τη Ρώμη και στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με έδρα την Κωνσταντινούπολη.
Η Δυτική καταλύθηκε σχετικά γρήγορα (476), ενώ η Ανατολική μεγαλούργησε για μια χιλιετία και πλέον.
Ο μέγας Κωνσταντίνος, ο ιδρυτής της Πόλης διέκρινε με οξυδέρκεια τη σημαντική θέση της, γιατί δέσποζε σε δύο ηπείρους και σε σημαντικής αξίας και όχι μόνο θάλασσες.
Το Βυζάντιο διατήρησε τον ρωμαϊκό του χαρακτήρα ως τον 7ο αιώνα. Μετά κυριάρχησε η ελληνική γλώσσα και η χριστιανική θρησκεία που έφεραν μεγάλες κοινωνικές
αλλαγές ως την πτώση του και την άλωσή του στους Οθωμανούς Τούρκους (1453).
Συνέβησαν αξιόλογα και αξιοθαύμαστα γεγονότα, αλλά και γεγονότα που γεννούν τον αποτροπιασμό στον αναγνώστη.
Αυτό πραγματευόμαστε με τον απαιτούμενο σεβασμό στην αλήθεια και αντικειμενικότητα στο έργο αυτό.
Περιεχόμενα:
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ (324-1057)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Π ΡΩΤΟ
ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ (324-610)
Εισαγωγή
1. Η κρίση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας κατά τον 3ο μ.Χ. αιώνα
2. Από τον Διοκλητιανό στον Κωνσταντίνο Α΄
3. Η ίδρυση του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους, η ονομασία του σε βυζαντινό και η μεταβολή του σε ελληνικό-βυζαντινό κράτος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ, ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
ΚΑΙ Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
1. Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου
2. Διαδοχή ή ανατροπή αυτοκράτορα
3. Οι τρεις καθεστωτικοί παράγοντες: σύγκλητος, στρατός, δήμοι
4. Σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας
5. Η διπλωματία στο Βυζάντιο
6. Έλλην-Ρωμαίος, Γραικός-Ρωμιός, βασιλεύς
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗΣ
Ι. Η δυναστεία του Μ. Κωνσταντίνου (324-378)
1. Κωνσταντίνος Α΄, ο Μέγας (324-337)
2. Κωνσταντίνος Β΄ (337-340)
3. Φλάβιος Κωνστάντιος Β΄ (337-361)
4. Φλάβιος Ιούλιος Κώνστας Α΄ (337-350)
5. Ιουλιανός, ο Παραβάτης (361-363)
6. Φλάβιος Κλαύδιος Ιοβιανός (363-364)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΠΙΣΗΜΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΙΙ. Δυναστεία του Θεοδοσίου A΄ (379-518)
1. Θεοδόσιος Α΄ ο Μέγας (379-395)
2. Αρκάδιος (395-408)
3. Ονώριος (395-423)
4. Θεοδόσιος Β΄, ο μικρός (408-450)
5. Μαρκιανός (450-457)
6. Λέων Α΄, ο Θραξ (457-474)
7. Λέων Β΄- Ζήνων (474-475)
8. Αναστάσιος Α΄ ο δίκορος (491-518)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ
Ο ΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ
(518-610)
ΙΙΙ. Δυναστεία του Ιουστινιανού (518-610)
1. Ιουστίνος Α΄ (518-527)
2. Φλάβιος Πέτρος Σαββάτιος Ιουστινιανός Α΄ (527-565)
3. Ιουστίνος Β΄ (565-578)
4. Τιβέριος Β΄ (578-582)
5. Μαυρίκιος (582-602)
6. Φωκάς (602-610)
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΜΕΣΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ (610-1081)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΜΕΣΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ (610-1081)
Γενικά
ΙV. Δυναστεία του Ηρακλείου (610-717)
1. Ηράκλειος (610-641)
2. Κώνστας Β΄ (641-668)
3. Κωνσταντίνος Δ΄, o Πωγωνάτος (668-685)
4. Ιουστινιανός Β΄, ρινότμητος (685-695)
5. Λεόντιος (695-698)
6. Αψίμαρος-Τιβέριος ή Τιβέριος Γ΄ (698-705)
7. Ιουστινιανός Β΄ για δεύτερη φορά αυτοκράτορας (705-711)
8. Φιλιππικός-Βαρδάνης (711-713)
9. Αρτέμιος ή Αναστάσιος Β΄ (713-715)
10. Θεοδόσιος Γ΄ (715-717)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗΣ (717-867)183
V. Δυναστεία των Ισαύρων και οι συνεχιστές τους
1. Λέων Γ΄, ο Ίσαυρος (717-741)
2. Κωνσταντίνος Ε΄ (741-775)
3. Λέων Δ΄, ο Χάζαρος (775-780)
4. Κωνσταντίνος ΣΤ΄-Ειρήνη (780-790)
5. Ειρήνη η Αθηναία, αυτοκράτειρα του Βυζαντίου (797-802)
6. Νικηφόρος Α΄ (802-811)
7. Σταυράκιος (811)
8. Μιχαήλ Α΄ Ραγκαβές (811-813)
9. Λέων Ε΄ ο Αρμένιος (813-820)
VI. Δυναστεία του Αμορίου
1. Μιχαήλ Β΄ Τραυλός (820-829)
2. Θεόφιλος (829-842)
3. Μιχαήλ Γ΄ ( 842-867)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
1. Εικονομαχία (726-843)
2. Η τέχνη της παλαιοχριστιανικής περιόδου (313- 630)
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
VΙΙ. Δυναστεία των Μακεδόνων (867-1057)
Α΄ Φάση (867-963)
Οι πρώτες βάσεις για την ανάκαμψη
1. Βασίλειος Α΄ ο Μακεδών (867-886)
2. Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός (886-912)
3. Αλέξανδρος (912-913)
4. Κωνσταντίνος Ζ΄, ο Πορφυρογέννητος (913-959)
5. Ρωμανός Α΄ Λεκαπηνός (920-944)
6. Κωνσταντίνος Ζ΄, ο Πορφυρογέννητος (945-959)
7. Ρωμανός Β΄ (959-963)
Β΄ Φάση (963-1025)
Η κορύφωση της ανάπτυξης
8. Νικηφόρος Β΄ Φωκάς (963-969)
9. Ιωάννης Τσιμισκής (969-976)
10. Βασίλειος Β΄, ο Βουλγαροκτόνος (976-1025)
Γ΄ Φάση (1025-1057)
Η υπονόμευση
11. Κωνσταντίνος Η΄ (1025-1028)
12. Ρωμανός Γ΄ Αργυρός ή Αργυροπώλης (1028-1034)
13. Μιχαήλ Δ΄ ο Παφλαγών (1034-1041)
14. Μιχαήλ Ε΄ ο Καλαφάτης (1041-1042)
15. Κωνσταντίνος Θ΄ Μονομάχος (1042-1055)
16. Θεοδώρα (1055-1056)
17. Μιχαήλ Στ΄ ο Στρατιωτικός (1056-1057) και οι μετά από αυτόν αυτοκράτορες ως το 1204
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΑΜΑΥΡΩΣΑΝ ΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Εισαγωγή
1. Ο Μέγας Κωνσταντίνος και η δολοφονία του Κρίσπου, του Λικινίου, του Λικινιανού και της Φαύστας
2. Η αιμομιξία του Ηρακλείου και οι συνέπειές της
3. Ειρήνη η Αθηναία και το δυναστικό πρόβλημα
4. Λεων ΣΤ΄ ο σοφός. Το πρόβλημα της τετραγαμίας
5. Η δολοφονία του Βάρδα και του Μιχαήλ Γ΄
6. Η Θεοφανώ και η δολοφονία του Νικηφόρου Φωκά
7. Η αυτοκράτειρα Ζωή και ο εραστής της Μιχαήλ
ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ
ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ
Γενικά
1. Οι σταυροφορίες (1095-1291)
2. Το φεουδαρχικό σύστημα και η αντίδραση της Δυτικής Εκκλησίας στην κοσμική εξουσία των φεουδαρχών της Ευρώπης
3. Η κατάσταση στη Δύση και την Ανατολή λίγα χρόνια πριν από την έναρξη των σταυροφοριών
4. Η προετοιμασία των σταυροφοριών
5. Η Σύνοδος της Κλερμόν και το κήρυγμα του Πάπα (1095)
6. Η παρέκκλιση των σταυροφοριών από τον αρχικό σκοπό
7. Τα αίτια των σταυροφοριών
Πρώτη Σταυροφορία (1095-1099)
Δεύτερη Σταυροφορία (1147-1149)
Τρίτη Σταυροφορία (1189-1193)
Τέταρτη Σταυροφορία (1202-1204)
Πέμπτη Σταυροφορία (1217-1221)
Έκτη Σταυροφορία (1228-1229)
Έβδομη Σταυροφορία (1248-1254)
Όγδοη Σταυροφορία (1270-1291)
Σκέψεις και σχόλια για τις Σταυροφορίες
1. Τα αποτελέσματα των σταυροφοριών
2. Διαφορά αντιλήψεων μεταξύ Βυζαντίου και Δύσης για την αναγκαιότητα των σταυροφοριών
3. Η πτώση της Κωνσταντινούπολης στους Φράγκους ήταν αναμενόμενη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1204
Τα Λατινικά κράτη
1. Η Λατινική αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης
Τα Ελληνικά κράτη
1. Η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας
2. Αυτοκρατορία της Νίκαιας
3. Το Δεσποτάτο της Ηπείρου
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ (1453)
Οι ιστορικοί της άλωσης
1. Τα τείχη της Πόλης
2. Μουράτ Β΄ και Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος. Πολιορκία της Κων/πολης (1422) και η κατάληψη της Θεσσαλονίκης 1430
3. Η αντίδραση του Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγου (1425-1448)
4. Ο Μωάμεθ Β΄ (1451-1481) και ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος (1449-1453)
5. Η κατάσταση στην Κωνσταντινούπολη και οι εχθροί της
6. Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τον Μωάμεθ Β΄
7. Προτάσεις των Τούρκων για παράδοση της Πόλης
8. Η άλωση της Πόλης κατά τις μαρτυρίες των ιστορικών της άλωσης
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
1. Βασιλικές Δυναστείες
2. Η προσφορά του Βυζαντίου στον πολιτισμό
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ποικίλες δυνάμεις και συμφέροντα τη διαίρεσαν στη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με έδρα τη Ρώμη και στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με έδρα την Κωνσταντινούπολη.
Η Δυτική καταλύθηκε σχετικά γρήγορα (476), ενώ η Ανατολική μεγαλούργησε για μια χιλιετία και πλέον.
Ο μέγας Κωνσταντίνος, ο ιδρυτής της Πόλης διέκρινε με οξυδέρκεια τη σημαντική θέση της, γιατί δέσποζε σε δύο ηπείρους και σε σημαντικής αξίας και όχι μόνο θάλασσες.
Το Βυζάντιο διατήρησε τον ρωμαϊκό του χαρακτήρα ως τον 7ο αιώνα. Μετά κυριάρχησε η ελληνική γλώσσα και η χριστιανική θρησκεία που έφεραν μεγάλες κοινωνικές
αλλαγές ως την πτώση του και την άλωσή του στους Οθωμανούς Τούρκους (1453).
Συνέβησαν αξιόλογα και αξιοθαύμαστα γεγονότα, αλλά και γεγονότα που γεννούν τον αποτροπιασμό στον αναγνώστη.
Αυτό πραγματευόμαστε με τον απαιτούμενο σεβασμό στην αλήθεια και αντικειμενικότητα στο έργο αυτό.
Περιεχόμενα:
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ (324-1057)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Π ΡΩΤΟ
ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ (324-610)
Εισαγωγή
1. Η κρίση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας κατά τον 3ο μ.Χ. αιώνα
2. Από τον Διοκλητιανό στον Κωνσταντίνο Α΄
3. Η ίδρυση του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους, η ονομασία του σε βυζαντινό και η μεταβολή του σε ελληνικό-βυζαντινό κράτος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ, ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
ΚΑΙ Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
1. Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου
2. Διαδοχή ή ανατροπή αυτοκράτορα
3. Οι τρεις καθεστωτικοί παράγοντες: σύγκλητος, στρατός, δήμοι
4. Σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας
5. Η διπλωματία στο Βυζάντιο
6. Έλλην-Ρωμαίος, Γραικός-Ρωμιός, βασιλεύς
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗΣ
Ι. Η δυναστεία του Μ. Κωνσταντίνου (324-378)
1. Κωνσταντίνος Α΄, ο Μέγας (324-337)
2. Κωνσταντίνος Β΄ (337-340)
3. Φλάβιος Κωνστάντιος Β΄ (337-361)
4. Φλάβιος Ιούλιος Κώνστας Α΄ (337-350)
5. Ιουλιανός, ο Παραβάτης (361-363)
6. Φλάβιος Κλαύδιος Ιοβιανός (363-364)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΠΙΣΗΜΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΙΙ. Δυναστεία του Θεοδοσίου A΄ (379-518)
1. Θεοδόσιος Α΄ ο Μέγας (379-395)
2. Αρκάδιος (395-408)
3. Ονώριος (395-423)
4. Θεοδόσιος Β΄, ο μικρός (408-450)
5. Μαρκιανός (450-457)
6. Λέων Α΄, ο Θραξ (457-474)
7. Λέων Β΄- Ζήνων (474-475)
8. Αναστάσιος Α΄ ο δίκορος (491-518)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ
Ο ΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ
(518-610)
ΙΙΙ. Δυναστεία του Ιουστινιανού (518-610)
1. Ιουστίνος Α΄ (518-527)
2. Φλάβιος Πέτρος Σαββάτιος Ιουστινιανός Α΄ (527-565)
3. Ιουστίνος Β΄ (565-578)
4. Τιβέριος Β΄ (578-582)
5. Μαυρίκιος (582-602)
6. Φωκάς (602-610)
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΜΕΣΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ (610-1081)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΜΕΣΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ (610-1081)
Γενικά
ΙV. Δυναστεία του Ηρακλείου (610-717)
1. Ηράκλειος (610-641)
2. Κώνστας Β΄ (641-668)
3. Κωνσταντίνος Δ΄, o Πωγωνάτος (668-685)
4. Ιουστινιανός Β΄, ρινότμητος (685-695)
5. Λεόντιος (695-698)
6. Αψίμαρος-Τιβέριος ή Τιβέριος Γ΄ (698-705)
7. Ιουστινιανός Β΄ για δεύτερη φορά αυτοκράτορας (705-711)
8. Φιλιππικός-Βαρδάνης (711-713)
9. Αρτέμιος ή Αναστάσιος Β΄ (713-715)
10. Θεοδόσιος Γ΄ (715-717)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗΣ (717-867)183
V. Δυναστεία των Ισαύρων και οι συνεχιστές τους
1. Λέων Γ΄, ο Ίσαυρος (717-741)
2. Κωνσταντίνος Ε΄ (741-775)
3. Λέων Δ΄, ο Χάζαρος (775-780)
4. Κωνσταντίνος ΣΤ΄-Ειρήνη (780-790)
5. Ειρήνη η Αθηναία, αυτοκράτειρα του Βυζαντίου (797-802)
6. Νικηφόρος Α΄ (802-811)
7. Σταυράκιος (811)
8. Μιχαήλ Α΄ Ραγκαβές (811-813)
9. Λέων Ε΄ ο Αρμένιος (813-820)
VI. Δυναστεία του Αμορίου
1. Μιχαήλ Β΄ Τραυλός (820-829)
2. Θεόφιλος (829-842)
3. Μιχαήλ Γ΄ ( 842-867)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
1. Εικονομαχία (726-843)
2. Η τέχνη της παλαιοχριστιανικής περιόδου (313- 630)
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
VΙΙ. Δυναστεία των Μακεδόνων (867-1057)
Α΄ Φάση (867-963)
Οι πρώτες βάσεις για την ανάκαμψη
1. Βασίλειος Α΄ ο Μακεδών (867-886)
2. Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός (886-912)
3. Αλέξανδρος (912-913)
4. Κωνσταντίνος Ζ΄, ο Πορφυρογέννητος (913-959)
5. Ρωμανός Α΄ Λεκαπηνός (920-944)
6. Κωνσταντίνος Ζ΄, ο Πορφυρογέννητος (945-959)
7. Ρωμανός Β΄ (959-963)
Β΄ Φάση (963-1025)
Η κορύφωση της ανάπτυξης
8. Νικηφόρος Β΄ Φωκάς (963-969)
9. Ιωάννης Τσιμισκής (969-976)
10. Βασίλειος Β΄, ο Βουλγαροκτόνος (976-1025)
Γ΄ Φάση (1025-1057)
Η υπονόμευση
11. Κωνσταντίνος Η΄ (1025-1028)
12. Ρωμανός Γ΄ Αργυρός ή Αργυροπώλης (1028-1034)
13. Μιχαήλ Δ΄ ο Παφλαγών (1034-1041)
14. Μιχαήλ Ε΄ ο Καλαφάτης (1041-1042)
15. Κωνσταντίνος Θ΄ Μονομάχος (1042-1055)
16. Θεοδώρα (1055-1056)
17. Μιχαήλ Στ΄ ο Στρατιωτικός (1056-1057) και οι μετά από αυτόν αυτοκράτορες ως το 1204
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΑΜΑΥΡΩΣΑΝ ΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Εισαγωγή
1. Ο Μέγας Κωνσταντίνος και η δολοφονία του Κρίσπου, του Λικινίου, του Λικινιανού και της Φαύστας
2. Η αιμομιξία του Ηρακλείου και οι συνέπειές της
3. Ειρήνη η Αθηναία και το δυναστικό πρόβλημα
4. Λεων ΣΤ΄ ο σοφός. Το πρόβλημα της τετραγαμίας
5. Η δολοφονία του Βάρδα και του Μιχαήλ Γ΄
6. Η Θεοφανώ και η δολοφονία του Νικηφόρου Φωκά
7. Η αυτοκράτειρα Ζωή και ο εραστής της Μιχαήλ
ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ
ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ
Γενικά
1. Οι σταυροφορίες (1095-1291)
2. Το φεουδαρχικό σύστημα και η αντίδραση της Δυτικής Εκκλησίας στην κοσμική εξουσία των φεουδαρχών της Ευρώπης
3. Η κατάσταση στη Δύση και την Ανατολή λίγα χρόνια πριν από την έναρξη των σταυροφοριών
4. Η προετοιμασία των σταυροφοριών
5. Η Σύνοδος της Κλερμόν και το κήρυγμα του Πάπα (1095)
6. Η παρέκκλιση των σταυροφοριών από τον αρχικό σκοπό
7. Τα αίτια των σταυροφοριών
Πρώτη Σταυροφορία (1095-1099)
Δεύτερη Σταυροφορία (1147-1149)
Τρίτη Σταυροφορία (1189-1193)
Τέταρτη Σταυροφορία (1202-1204)
Πέμπτη Σταυροφορία (1217-1221)
Έκτη Σταυροφορία (1228-1229)
Έβδομη Σταυροφορία (1248-1254)
Όγδοη Σταυροφορία (1270-1291)
Σκέψεις και σχόλια για τις Σταυροφορίες
1. Τα αποτελέσματα των σταυροφοριών
2. Διαφορά αντιλήψεων μεταξύ Βυζαντίου και Δύσης για την αναγκαιότητα των σταυροφοριών
3. Η πτώση της Κωνσταντινούπολης στους Φράγκους ήταν αναμενόμενη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1204
Τα Λατινικά κράτη
1. Η Λατινική αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης
Τα Ελληνικά κράτη
1. Η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας
2. Αυτοκρατορία της Νίκαιας
3. Το Δεσποτάτο της Ηπείρου
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ (1453)
Οι ιστορικοί της άλωσης
1. Τα τείχη της Πόλης
2. Μουράτ Β΄ και Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος. Πολιορκία της Κων/πολης (1422) και η κατάληψη της Θεσσαλονίκης 1430
3. Η αντίδραση του Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγου (1425-1448)
4. Ο Μωάμεθ Β΄ (1451-1481) και ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος (1449-1453)
5. Η κατάσταση στην Κωνσταντινούπολη και οι εχθροί της
6. Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τον Μωάμεθ Β΄
7. Προτάσεις των Τούρκων για παράδοση της Πόλης
8. Η άλωση της Πόλης κατά τις μαρτυρίες των ιστορικών της άλωσης
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
1. Βασιλικές Δυναστείες
2. Η προσφορά του Βυζαντίου στον πολιτισμό
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
