Το κουκλόσπιτο του Αισώπου

Μια φορά και ένα καιρό σε ένα δωμάτιο μαγικό ήταν συγκεντρωμένα όλα τα ζωντανά του βασιλείου των ζώων. Μονό που αυτά τα ζώα δεν ήταν αληθινά ήταν κούκλες θεάτρου από αυτές που χρησιμοποιούν, οι κουκλοπαίχτες στα κουκλοθέατρα. Αυτές οι κούκλες όμως ήταν διαφορετικές από τις άλλες που ήδη γνωρίζετε. Ήταν οι κούκλες ενός κουκλοπαίχτη, που ποτέ κανείς δεν είχε δει. Το μονό που ήξεραν για δαύτον ήταν ότι τον έλεγαν Αίσωπο και ότι ήταν πολύ σοφός άνθρωπος. Κάποιοι πίστευαν ότι κρυβότανε γιατί ήταν καμπούρης και άσχημος, με μια μύτη γαμψερή, δυο χείλη σαν μπαλόνια και όψη μελαμψή. Κάποιοι άλλοι ότι δεν υπήρχε καν κουκλοπαίχτης και ότι τα ζωάκια -κούκλες που έπαιζαν στις παραστάσεις του κουκλοθέατρου ήταν μαγικές και κάθε μέρα ζωντάνευαν. Τι άραγε να συνέβαινε στα αλήθεια; Ότι και αν ήταν όλα τα παιδιά του κόσμου αγαπούσαν πολύ τον μπάρμπα Αίσωπο και κάθε μέρα τραβούσαν κατά κει σιγοτραγουδώντας...






Είναι άσχημος, καμπούρης, με μια μύτη γαμψερή

με δυο χείλη σαν μπαλόνια και με όψη μελαμψή.




Παίζει θέατρο με κούκλες, τα παιδιά ψυχαγωγεί

κι όταν τύχει και μιλήσει, παροιμία θα σου πει:




«Ρόδα είναι και γυρίζει και μπροστά σου θα τα βρεις».



Στο Κουκλόσπιτό του Αισώπου τρέξε κι άκου όσα μπορείς,

κι όταν όλα ετοιμαστούνε και το σύνθημα ακουστεί:



»Τακ, τακ, τακ, παρακαλώ, καθίστε, η παράσταση αρχίζει».



Τότε μια σκόνη μαγική, ζωντανεύει τη σκηνή.