Συνταγές χωρίς κρέας από έναν πρώην πτωματοφάγο

Ολοκληρώνοντας το βιβλίο με τις συνταγές μου, αν κάτι δεν περίμενα, ήταν οι αντιδράσεις για τον τίτλο «Συνταγές χωρίς κρέας από έναν πρώην πτωματοφάγο». Αντιδράσεις, θετικές και αρνητικές, είναι όλες καλοδεχούμενες, διότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση. Έχει το δικαίωμα να διαφοροποιείται από τις δικές μου απόψεις και θέσεις - και το αντίθετο φυσικά.
Εγώ θεωρώ ότι το κρέας είναι επί της ουσίας ένα πτώμα και τίποτε περισσότερο η λιγότερο. Και το λέω με ψυχρή λογική. Τη θέση αυτή για το κρέας την είχα και όταν το κατανάλωνα, δεν την απέκτησα όταν το διέγραψα από τις διατροφικές μου συνήθειες. Παρατηρώ, όμως, ότι είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτό κάτι που διαφοροποιείται από τη μέση οδό ας πούμε.... Βλέπετε, μας ενοχλούν οι λέξεις, αλλά αδιαφορούμε για την ουσία.
Όμως, δεν δαιμονοποιώ τον περισσότερο κόσμο που καταναλώνει κρέας- αν το έκανα, θα επιδείκνυα «ανωτερότητα» έναντι ενός πτωματοφάγου, και από το σημείο αυτό θα ξεκινούσε η σύγκρουση. Είμαι εγώ «ανώτερος», «καλύτερος», επειδή έχω κάνει τις επιλογές μου; Όχι βέβαια, αν πέσω σε αυτή την παγίδα, γίνομαι αλαζόνας. Ούτε όμως ηθικολογώ, όπως ένας φανατικός χορτοφάγος, διότι δεν αναγνωρίζω την έννοια της λέξης «ηθική». Σίγουρα είναι μία πλαστή λέξη, που χρησιμοποιείται κατά το δοκούν από τον καθένα μας. Τα ζεύγη των αντιθέτων στην καθημερινότητά μας-ηθικό-ανήθικο, όμορφο-άσχημο, καλό-κακό, χοντρό-λεπτό, ψηλό-κοντό, και ούτω καθ' εξής, παράγουν συγκρούσεις επειδή εμείς επιλέγουμε το ένα από τα δύο. Αν δεν επιλέξουμε, αυτόματα τα αντίθετα δεν υφίστανται.
Πέραν αυτών, επί της ουσίας, όταν μιλάμε για κρέας, μιλάμε κυριολεκτικά για πτώματα ζώων. Μπορεί ν? ακούγεται αποκρουστικός ο όρος «πτωματοφαγία», αλλά αυτό ακριβώς είναι. Τα άγρια ζώα είναι σαρκοφάγα, ο άνθρωπος όμως είναι, η μάλλον κατάντησε, πτωματοφάγος. Τα άγρια ζώα κυνηγάνε επειδή έτσι προστάζει η φύση τους, ο άνθρωπος του καιρού μας κυνηγά η καταναλώνει κρέας για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Και στις δυό όμως περιπτώσεις υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής: το ένστικτο.
Στην εξελιγμένη σε σχέση με τον παλιό καιρό εποχή μας, το ένστικτο, παρ' όλο που βρίσκεται ακόμα σε πάρα πολλούς ανθρώπους σε λανθάνουσα κατάσταση, σταδιακά το διαδέχεται το συναίσθημα. Αλλά και πάλι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να πούμε με σιγουριά ότι γινόμαστε άνθρωποι-με την ορθή σημασία της λέξης «άνθρωπος».