Ελεύθερη πτώση

[...] Άκουσα πάλι το χαρακτηριστικό βρόντημα της απέναντι καγκελόπορτας και ακροπατώντας πλησίασα τη γρίλια. Ήταν αυτή, με το γυναικείο της μεγαλείο, και κείνα τα όμορφα πόδια, που πριν δώδεκα ώρες αγκάλιαζαν τη μέση μου και πλημμύρισα αγαλλίαση, δεν τα είχα δει βέβαια γυμνά τότε στο σκοτάδι, αλλά είχα δει της Μπέμπας στο ημίφως του διπλού της κρεβατιού. Στεκόταν μπρος στην πόρτα κοιτώντας προς το μέρος μου και, σα να ήξερε ότι την έβλεπα, φύσηξε χαμογελώντας το φιλί που είχε βάλει στην παλάμη της για μένα.
Βάλσαμο το φιλί, αλλά άρχισαν να με ζώνουν μαύρα φίδια, "έγκυος" και "χάθηκες" είχε πει. Άρχισα να τα χρειάζομαι, σωριάστηκα καταϊδρωμένος στο κρεβάτι βλέποντας στο ταβάνι σκηνές τρόμου και απόγνωσης "Ανοίξτε, εν ονόματι του νόμου, Ασφάλεια" να χτυπούν την πόρτα μας μεσάνυχτα και να με παίρνουν αλυσοδεμένο, "διότι εβίασεν και κατέστησεν έγκυον κορασίδα". Με κυρίεψε φόβος και απελπισία. Μετάνιωνα για ό,τι έγινε, ευχόμουν να μην είχε συμβεί. Η ευτυχία μου αναποδογύρισε εντελώς, ήμουν δυστυχισμένος

Από το διήγημα "Η άδεια φοντανιέρα", σελ. 96