«Ανακάθαρσις των παλαιών νόμων»: Η αειφορία του βυζαντινού δικαίου

Στην μελέτη ειδικώτερα θίγονται αδρομερώς τα μεγάλα προβλήματα του Βυζαντινού Δικαίου, που είναι:
α) Τί ήταν η «Ανακάθαρσις των παλαιών νόμων» και τί περιλάμβανε. Ποια σχέση είχε με την θέσπιση των Βασιλικών και των επίτομων νομοθετημάτων της μεταεικονομαχικής εποχής (Πρόχειρος Νόμος, Εισαγωγή κλπ). Υπό ποιες ιστορικές και δικαιοπολιτικές συνθήκες καταρτίσθηκαν αυτά. Ποιοι υπήρξαν οι πρωτεργάτες και οι πηγές τους.
β) Ποια ήταν η ειδικώτερη σχέση της εικονομαχικής νομοθεσίας των Ισαύρων (Εκλογή) με την Ανακάθαρσι των νόμων, ως έκφραση της ενότητας του Βυζαντινού Δικαίου και του βυζαντινού κόσμου.
γ) Ποια η πολιτική και πολιτισμική σημασία του άγραφου λαϊκού άλλως εθιμικού Δικαίου, στο πλαίσιο των θεσμών και του συστήματος του καθ' όλου Βυζαντινού Δικαίου.
δ) Η σημασία του θεμελιωτικού για το καθεστώς του Αγίου Όρους σιγιλλίου του έτους 883 (Archives de l'Athos / Actes du Protaton αριθ. 1.) και η συσχέτισή του με τον Πατριάρχη Φώτιο και την πολιτική του.
ε) Η απήχηση και οι επιδράσεις της διδασκαλίας του Μ. Φωτίου, όπως αυτή απέρρεε από την Εισαγωγή του Νόμου, ειδικά στο δικαιοπολιτικό σύστημα του Βυζαντίου κατά την υστεροβυζαντινή και μεταβυζαντινή εποχή (εν επιμέτρω).